Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, Dwie tylko: poezja i dobroć ... i więcej nic... C. K. Norwid
Panie, Panie nasz,
jakoż dziwne jest imię twoje po wszytkiej ziemi!
Abowiem wyniosła się wielmożność twoja nad niebiosa.
Z ust niemówiątek i ssących
uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich,
abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
Abowiem oglądam niebiosa twoje, dzieło palców twoich,
księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz
abo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
Uczyniłeś go mało co mniejszym od Anjołów,
chwałą i czcią ukoronowałeś go
i postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich.
Podałeś wszystko pod nogi jego,
owce i woły wszytkie,
nadto i źwierzęta polne.
Ptastwo niebieskie i ryby morskie,
które się przechodzą po szcieżkach morskich.
Panie, Panie nasz,
jakoż dziwne jest imię twoje po wszytkiej ziemi!
(Psalm 8 w przekładzie ks. Jakuba Wujka z 1599 r.)
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
«
‹
1
›
»
oceń artykuł