Moim zdaniem

Morze mało ciekawych budynków rozciągniętych na olbrzymiej przestrzeni. Wiele z nich jeszcze z wyraźnym piętnem minionej epoki. I tylko gdzieniegdzie wśród nieciekawej zabudowy świecą złocistym blaskiem cebulaste kopuły małych cerkwi. Jedne jakimś cudem przetrwały i teraz są odnawiane. Inne powstają w miejsce zburzonych, jak chociażby słynna cerkiew Chrystusa Zbawiciela, w spektakularny sposób zniszczona aż do fundamentów, a współcześnie w równie spektakularny sposób odbudowana. Jest jednak chyba zbyt nowa, by dobrze się w niej modlić. Bardziej nadaje się do podziwiania niż do modlitwy.

W moim wyobrażeniu Moskwy były też ulice. Koniecznie bardzo szerokie. I rzeczywiście takie są. Wypełnione samochodami. I tu pierwsze zaskoczenie. Ogromna liczba bardzo luksusowych aut. Ale w niedzielę samochody, również te najbardziej luksusowe, ustąpiły miejsca procesji eucharystycznej. Na rogatkach ulic wokół moskiewskiej katedry stanęli rosyjscy milicjanci, by zatrzymać ruch i zrobić miejsce dla procesji. To w mojej wyobraźni o Moskwie w żaden sposób się nie mieściło. No bo jak tu wpasować monstrancję, baldachim, ministrantów z dzwonkami, nawet małe dziewczynki sypiące kwiaty w moskiewską rzeczywistość. A jednak to się stało. Zresztą nie po raz pierwszy. Bogu niech będą dzięki.