Ojciec Święty powiedział

Bogacz jest ucieleśnieniem niesprawiedliwego korzystania z bogactw przez człowieka, który przeznacza je na przesadne i egoistyczne luksusy, myśląc jedynie o zaspokojeniu samego siebie i nie troszcząc się wcale o żebraka, który stoi u jego wrót. Ubogi, przeciwnie, reprezentuje osobę, o którą troszczy się tylko Bóg: w odróżnieniu od bogacza ma on imię, Łazarz (...).

Bóg nie zapomina o tym, o którym wszyscy zapomnieli; kto w oczach ludzi nie jest nic wart, cenny jest w oczach Pana. Opowieść pokazuje, jak ziemska nierówność zostaje odwrócona przez Bożą sprawiedliwość: po śmierci Łazarz zostaje przyjęty „na łono Abrahama”, to jest do wiecznej szczęśliwości; podczas gdy bogacz kończy „w Otchłani, pogrążony w mękach”. To nowy stan rzeczy, nieodwołalny i ostateczny, dlatego to za życia należy się poprawić, bo po śmierci na nic się to nie przyda.

Castel Gandolfo, „Anioł Pański”, 30 września 2007