W przyszłą środę, w czasie audiencji generalnej, będę miał możność mówić szerzej o tym niezapomnianym duchowym i pasterskim przeżyciu, które, mam nadzieję, może przynieść dobre owoce dla coraz bardziej szczerej współpracy wszystkich uczniów Chrystusa oraz dla owocnego dialogu z wierzącymi muzułmanami.

Czuję się w obowiązku ponowić teraz wyrazy mej wdzięczności wobec tych, którzy zorganizowali tę podróż i na różne sposoby przyczynili się do jej spokojnego i owocnego przebiegu. Szczególną myśl kieruję do władz Turcji oraz do zaprzyjaźnionego narodu tureckiego, który zgotował mi przyjęcie godne jego tradycyjnego ducha gościnności.

Z wdzięczną miłością chciałbym nade wszystko wspomnieć drogą wspólnotę katolicką, żyjącą na ziemi tureckiej.

„Anioł Pański”, 3 grudnia 2006