"Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje"

W Starym Testamencie Bóg jest przedstawiony jako pasterz swego ludu, który w ostatecznych czasach da przewodnika duchowego – pasterza z własnego wyboru.

Jezus mówiąc, że jest pasterzem („Ja jestem dobrym pasterzem...”), przypisuje sobie godność Mesjasza, ponieważ prowadzi wiernych do Ojca, karmi ich swoim słowem, naraża swoje życie w obronie swego ludu, opiekuje się nim i ostatecznie zbawia przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Jego owce to ci ludzie, którzy uwierzyli w Niego, odkryli w Nim Boga, rozradowali się, bo okazał się ich Zbawicielem.

Na kartach Nowego Testamentu, jak wiadomo, idea oddania życia jest rozwijana stopniowo: po pierwsze w obrazie pasterza oddającego życie za owce, po drugie przez utożsamienie się Jezusa z tym obrazem, by dojść do podkreślenia całkowitej dobrowolności i całkowicie oddać swoje życie w ręce Ojca. Owocem zaś tej dobrowolnej miłości i bezwarunkowej ofiary jest zbawienie. Nas wszystkich.