"To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!"

A On często wchodzi nam w pół zdania ze swoimi słowami: „To jest mój Syn umiłowany – Jego słuchajcie!”. Bóg także nas zapewnia o swojej miłości, ale nam nie pobłaża. Stawia przed każdym wymagania – bo i miłość zawsze wiąże się z konkretnym działaniem. Jezus zapowiadał już uczniom swoją mękę, mówił, że Jego naśladowcy też muszą podjąć krzyż.

A potem ten przebłysk Jego chwały, jakby zachęta do wytrwałości. Uczniowie chcą tam pozostać, i nie dziwię się im. Często sama chciałabym zatrzymać jakieś dobre momenty swojego życia. Droga powrotna z góry Tabor jest zawsze wyjątkowo trudna. Trzeba jednak zejść, bo przed nami w życiu jeszcze wiele gór. Uczniowie musieli zobaczyć Jezusa także na Golgocie…

Ważne jest to, jak korzystamy z takich osobistych doświadczeń Taboru. Czasem nie chcemy wracać, innym razem, paradoksalnie, widzimy wyraźne Boże działanie, Jego chwałę – i budzi się w nas lęk. Bóg nie chce, żebyśmy się przestraszyli. Chce, żeby zostało w nas to wezwanie: „Jego słuchajcie!”.