A Jezus wchodzi mimo zamknięcia (bo należąc do Niego, daję Mu do tego pełne prawo) i przypomina, jak On przebaczył wszystkim, którzy Go zranili. Pokazuje mi przebite ręce i bok jako miarę swojego cierpienia i mówi: Pokój tobie!

Pragnie, bym miała pokój w sercu, by nie zniewolił mnie strach. Chce, bym wzięła Ducha Świętego, Ducha Miłości, bo dzięki Niemu mogę odpuścić grzech – przebaczyć. Mogę uczynić wolnym każdego, kto wobec mnie zawinił. Wybór należy do mnie: mogę odpuścić, mogę zatrzymać, ale gdy przebaczę, sama odzyskam wolność i przestanę być uwiązana poczuciem krzywdy.

* Aleksandra Samira-Gajny, prowadzi kwiaciarnię, mieszka w Katowicach