Kosztowna pomoc

W 1950 roku rząd federalny przeznaczył na opiekę społeczną 36 milionów dolarów. W 1980 roku budżet wzrósł do ponad 300 milionów, czyli niemal dziesięciokrotnie. Tymczasem liczba osób korzystających z pomocy w zasadzie nie zmniejszyła się. Zwiększyła się natomiast czterokrotnie liczba urzędników odpowiedzialnych za wdrażanie programów.

Jednym z najważniejszych przykładów przedstawionych przez amerykańskiego naukowca są wyniki badań, które wskazują, że rozpad ubogich rodzin, które otrzymywały pomoc socjalną od państwa, był 2,4 razy większy niż w przypadku rodzin, które odmówiły przyjęcia pomocy lub nie zostały nią objęte.

Badania przeprowadzone przez Murraya pokazują również, jak pomoc socjalna państwa wpłynęła na liczbę urodzeń w związkach pozamałżeńskich. Ponieważ państwo zaczęło zapewniać ochronę materialną matkom samotnie wychowującym dzieci, liczba urodzeń pozamałżeńskich od lat 50. XX wieku wciąż rosła. W 1980 roku niezamężne kobiety urodziły 55,2 proc. czarnych dzieci, podczas gdy w 1950 roku odsetek ten wynosił 17 proc. Nie lepiej sytuacja wyglądała wśród białych, gdzie odsetek urodzeń pozamałżeńskich wzrósł z zaledwie 2 proc. w 1950 roku do 11,1 proc w 1980 roku.

Murray na podstawie tych i innych wyników badań doszedł do konkluzji, że polityka państwa przyniosła rodzinie więcej szkód niż pożytku. Nie tylko nie rozwiązała żadnego problemu, ale przyczyniła się do wzrostu liczby dzieci pozamałżeńskich; nie tylko spowodowała częstszy rozpad rodzin, ale również ubogie rodziny wpędziła w permanentne ubóstwo.