„Gratulacje dla Jezusa”. IV Kongres Młodych Osób Konsekrowanych

Czwartego dnia, na zakończenie Mszy świętej uczestnicy kongresu na nowo zawierzyli wszystkie swoje instytuty Matce Bożej w formule aktu napisanego na tę okazję przez o. Krzysztofa Pałysa OP.

„W podsumowaniu tego czasu podkreślona została nasza jedność w różnorodności, która tutaj tak pięknie rozkwitła: to, że pomimo różnic tak często zmagamy się z tymi samymi trudnościami, budują nas takie same radości, znajdujemy w sobie te same pragnienia – bliskości, intymnej relacji z Bogiem. Wybrzmiało też przypomnienie, że pierwszą drogą naszego uświęcenia jest charyzmat naszego instytutu” – relacjonują organizatorzy.

Spotkanie w Licheniu było też lekcją słuchania. Jak przypomniał w swojej konferencji ks. Marek Chmielniak SAC, pierwsze jest „słuchaj” – słuchanie to też pierwsza forma czułości.

  Jedną z konferencji wygłosił o. Krzysztof Pałys OP. Mat. prasowe Kongresu

W sobotę konferencję wygłosił o. Krzysztof Pałys OP. Mówił, że wielkim cudem jest to, że Bóg przyciągnął nas do siebie, że Jego moc możemy mieć w sobie. Tylko wtedy „świecimy”, kiedy mieszka w nas Chrystus, który jest większy niż cały nasz mrok – powtarzał, że wszelkie objawienie jest niczym wobec odkrycia, że Bóg jest we mnie. On też nadaje sens, podczas gdy diabeł „odsensawnia”. Dominikanin dużo uwagi poświęcił również cnocie pokory – postawił pytanie, co to znaczy „okryć się pokorą”. Nie chodzi o to, żeby mówić, że jest się nikim, ale żeby uznać, że wszystko jest niezasłużonym darem Bożej łaski, wszystko jest „pożyczone” (Co masz, czego byś nie otrzymał? – 1Kor 4, 7).

  Uczestnicy IV. Kongresu Młodych Osób Konsekrowanych Mat. prasowe Kongresu

Konferencję wygłosił również dziennikarz „Gościa Niedzielnego” Franciszek Kucharczak. Zaczął od pytania, co w życiu jest warte życia („ludzie potrafią się koncertowo zmarnować gdziekolwiek, niezależnie od bycia w związku czy nie”). Jego żywe świadectwo poruszało i inspirowało, kiedy opowiadał o swoich spotkaniach z tzw. przypadkowymi osobami, z którymi modlił się wspólnie. „Na zagadnienie, jakiego światła potrzebuje od nas, konsekrowanych, świat dzisiaj, odpowiadał sugerując właśnie wspólną modlitwę z tymi, którzy przeżywają trudności, bo »modlitwa rozbija ścianę bezradności«. Zachęcał do »niezłomnej życzliwości« w codzienności, bo życzliwość, jako dar Ducha Świętego, ma wyraźny wpływ na nasze relacje z ludźmi, ale też ich relacje z Bogiem” – relacjonują uczestnicy.

W trakcie kongresu był czas na tzw. wieczór świadectw pod hasłem „Pasja konsekracji”. Siostry z trzech różnych Zgromadzeń i Instytutów dzieliły się przeżywaniem z pasją swojego powołania, co wyzwoliło wdzięczność za każdą osobę konsekrowaną, którą Pan Bóg prowadzi jedyną i niepowtarzalną drogą świętości i prawdziwego szczęścia.

Czytaj też: Tu mogę bardziej kochać

Pierwszego dnia uczestnicy wysłuchali przesłania brata Raniero Cantalamessy: „Kiedy dziś widzę młodych podejmujących życie zakonne i rozmawiam z niektórymi z nich, widzę jak objawia się ich powołanie. Przyznam wam, że wówczas moja pierwsza reakcja, to gratulacje dla Jezusa. I mówię Mu: naprawdę, Jezu, gratuluję, bo jesteś dziś tak mocny, jak kiedy przechodziłeś nad Jeziorem Tyberiadzkim, powołałeś kogoś, a ta osoba zostawiała wszystko i szła za Tobą. Bo zwłaszcza dziś powołanie zakonne to cud łaski.”

Drugiego dnia, podczas konferencji wygłoszonej przez biskupa Jacka Kicińskiego, uczestnicy zastanawiali się nad znaczeniem bycia osobą konsekrowaną. „Kiedy pokochamy nasze powołanie, może być ono »powrotem do utraconego raju«, jakim jest »odpowiedź miłości ludzkiego serca na odwieczną tęsknotę miłości Boga Ojca« – podkreślał duszpasterz osób konsekrowanych, dodając: „Jestem dumny z młodych konsekrowanych. Wy dla mnie jesteście powiewem radykalizmu ewangelicznego. (…) Moim pragnieniem jest, byście stali się prawdziwym huraganem Ducha Świętego w Kościele i nie zamykali okien, jeśli starsi mówią, że są przeciągi”.

  „Wybrzmiało przypomnienie, że pierwszą drogą naszego uświęcenia jest charyzmat naszego instytutu”. Mat. prasowe Kongresu

Młode osoby konsekrowane
To, według definicji, zakonnicy i członkowie świeckich instytutów życia konsekrowanego po około pięciu latach życia w zakonie, zgromadzeniu lub instytucie świeckim, licząc od dnia wstąpienia do wspólnoty, lub co najmniej rok po przyrzeczeniach albo profesji zakonnej. W formacji zakonnej w Polsce znajduje się obecnie 1295 młodych mężczyzn. Kleryków zakonnych jest ogółem 831, a braci zakonnych 81. W 2021 roku było 479 profesek czasowych, rok wcześniej – 521. Na stabilnym poziomie utrzymuje się liczba członków instytutów świeckich, natomiast przybywa osób, które przyjęły indywidualną konsekrację. W 2021 r. w klasztorach należących do konferencji klauzurowej żyło 59 profesek czasowych. W roku 2021 do Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich w Polsce należały 32 instytuty, a w nich 101 osób po ślubach czasowych. W Polsce żyje 365 dziewic konsekrowanych, 373 wdowy, 1 wdowiec, 1 pustelnik i 8 pustelnic.