Cześć do Maryi Panny towarzyszy od początku drodze Kościoła. Od IV w. pojawiają się święta maryjne: niektóre z nich głoszą rolę Dziewicy w historii zbawienia, inne sławią główne chwile Jej życia na ziemi.

Znaczenie dzisiejszej uroczystości zawiera dogmat, ogłoszony przez Piusa XII w 1950 r.: „Niepokalana Bogarodzica zawsze Dziewica Maryja, po zakończeniu biegu życia ziemskiego, została z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały”.

Artyści malowali i rzeźbili świętość Matki Pana, ozdabiając kościoły i sanktuaria. Poeci, pisarze i muzycy przyczyniali się do czci Dziewicy hymnami i śpiewami liturgicznymi. Od Wschodu po Zachód Przenajświętsza jest przywoływana jako Matka Niebieska, trzymająca Syna Bożego w ramionach, pod której opieką znajduje schronienie cała ludzkość, jak to głosi prastara modlitwa: „Pod Twoją opiekę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych”.

15 sierpnia, Castel Gandolfo