Kulturalne elity wprost z uroczystości upamiętniających socjalizm powędrowały do ołtarza środowiska.

Cel jest ten sam: silnie scentralizowana władza w rękach najlepszych i najzdolniejszych, nowej klasy
specjalistów, menedżerów i technokratów.

Tym razem jednak uzasadnieniem nie jest znoszenie ucisku i nie-równości, ale ratowanie planety.

w komentarzu do szczytu ekologicznego w Kopenhadze w „Washington Post” z 11.12.2009