Dzisiaj odszukano część z nich i porównano ocenę ich osobowości sprzed 50 lat z osiągnięciami dzisiejszymi. Okazało się, że dzieci-gaduły w wieku dojrzałym wykazują większą aktywność intelektualną, lepiej radzą sobie w kontaktach międzyludzkich i są bardziej pewne siebie.

Przekłada się to na lepsze wykształcenie i warunki pracy (to ostatnie związane jest z jasnym artykułowaniem swoich potrzeb). Uczniowie impulsywni jako dorośli mieli więcej zainteresowań i wykazywali tendencję do skracania dystansu z innymi.

Ci, którym impulsywności brakowało (nauczyciele oceniali ich jako nieśmiałych), częściej byli strachliwi i umniejszali swoje znaczenie. Naukowcy podkreślają, że częściową winę za nieśmiałość dzieci ponoszą rodzice, którzy temperują swoje ciekawskie i wygadane pociechy.