. Zarówno od tych, którzy na niego głosowali, jak i od wyborców Jarosława Kaczyńskiego. Gdyby tym ostatnim trudno to przychodziło, niech sobie przypomną, że jeszcze niedawno tego samego domagali się – całkiem słusznie – dla śp. Lecha Kaczyńskiego. Prezydent elekt nie może natomiast oczekiwać od obywateli, że zawsze pójdą za nim, do czego zachęcał gromkimi okrzykami: „Chodźcie z nami”.

Nie może oczekiwać, że zawsze będą się z nim zgadzać. Wyborcze hasło: „Zgoda buduje” nie zawsze jest prawdziwe, a czasem może być bałamutne. Jeżeli na przykład nowo wybrany prezydent będzie chciał podpisać ustawę wprowadzającą finansowanie metody in vitro, to niezgoda będzie wręcz obowiązkiem.

Czego z kolei mają prawo oczekiwać od prezydenta Komorowskiego zwolennicy przegranego kontrkandydata? Też szacunku. A z tym nie jest najlepiej. Jeden z członków honorowego komitetu poparcia marszałka po ogłoszeniu sondażowych wyników powiedział: wygrała Polska normalna, nie parafialna.

Skąd tyle pogardy dla wyborców Kaczyńskiego? Oczywiście, marszałek nie ponosi odpowiedzialności za wypowiedzi swoich zwolenników, ale jako prezydent ma obowiązek głośno o ten szacunek się upominać, nawet kosztem utraty popularności.