Zapraszam do lektury nowego numeru Gościa

I przywracają do łask coś, co na przykład dwie dekady temu przestało być modne. A teraz znowu jest i interes się kręci. Czy tak samo jest z cnotami? Podobno na Zachodzie po latach nieprzytomnej niecnoty coraz więcej ludzi rozgląda się za czymś porządnym. W przeciwieństwie do kapryśnych mód, najbardziej w cenie znowu jest pewność.

Gwarancji poszukują nie tylko biznesmeni czy konsumenci. Stanowczo nie wystarcza, by cnotliwy okazał się kontrahent, sprzedawca bądź wykonawca. Przecież on oczekuje tego samego ode mnie. Satysfakcja z takiego „transakcyjnego” myślenia o cnocie też niewielka. Bo cóż dobrego mogę pomyśleć sam o sobie? Okazuje się, że cnota ma znaczenie osobiste. Tak oto z powodów czysto praktycznych świat ponownie odkrywa to, co przywykł zbywać ironicznym uśmieszkiem.

A my w „Gościu” – modnie czy niemodnie – nowy rok liturgiczny zaczynamy z cnotami. Jak przekonuje bowiem ks. Mirosław Mróz (rozmowa na str.14), „cnotliwemu życie smakuje”. Zamiast polegać na guście niepewnych dyktatorów, zachęcamy do wyrobienia sobie własnego smaku.