Słowo Boże, prowadź!

Odtwórz 28 rozdział Ewangelii według świętego Mateusza (28. plik na płycie nr 10 dołączonej do GN 51–52/2021). Zwróć uwagę, jak uroczysty jest charakter tego nagrania, jak dynamicznie toczą się losy jego uczestników. Strażnicy grobu co prawda zadrżeli i „stali się jakby umarli”, ale niewiasty, które przyszły „obejrzeć grób”, dostąpiły zaszczytu spotkania ze zwiastunem Zwycięzcy śmierci. „Anioł zaś przemówił do niewiast: »Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto, co wam powiedziałem«. Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom” (Mt 28,5-8). Nie trzeba się bać, gdy szuka się Jezusa Ukrzyżowanego, a znajduje Jego pusty grób. Trzeba jednak ruszyć się z miejsca, nie trwać w odrętwieniu, „iść szybko” i ogłosić tę prawdę o pustym grobie. Jak niewiasty pośpiesznie „oddalić się od grobu” i… biec. Wielkanocne misterium zobowiązuje do czynnego udziału w głoszeniu Dobrej Nowiny. Tak, by chrześcijaństwo mogło być wciąż triumfalnym pochodem życia po cmentarzach świata.