Franciszka Rzymianka zadziwiała otoczenie. Nosiła w sobie tajemnicę: rozmawiała z aniołami tak jak z ludźmi, których spotykała na co dzień na gwarnych ulicach Wiecznego Miasta. Było podobnie jak w piosence Tomasza Budzyńskiego: „U ludzi to niemożliwe, u Boga na wszystko jest czas, zaświaty przyszły na świat i kręcą się wokół nas. I piją z nami herbatę, i sadzą cynie po wsiach”.