Poto poto, czyli 70 lat malarstwa

Pełne wyrazistych kolorów i odważne, malowane olejami - to dzieła artystów i obecnych uczniów Ecole de Peinture Poto-Poto, jednej z najsłynniejszych i najstarszej ze szkół artystycznych w Brazzaville w Republice Konga.

Przez dziesięciolecia szkoła wydała wielu artystów, którzy zwrócili uwagę świata na kongijską sztukę. 30 czerwca szkoła obchodziła swoje 70-lecie.

MASTERPIECE OF AFRICAN CONTEMPORARY ART BY L'ECOLE DE PEINTURE DE POTO POTO in Rome Exhibition, 2006
Terence Ward

Szkoła Malarstwa w Moungali, dzielnicy Brazzaville, została założona w 1951 roku. Była to jedna z pierwszych instytucji artystycznych w Kongu i całej Afryce Środkowej. Dziś jest miejscem nauki i twórczej pracy, dla kolejnych pokoleń artystów. Założycielem szkoły, która z początku miała charakter nieformalny, był Pierre Lods.

„Malarstwo to uniwersalny scenariusz, na który każdy może spojrzeć i przetłumaczyć. Tu dajemy młodym motywację, przekazujemy pewne wartości. Dziś ludzie zawsze myślą o sprzedaży. Ale najpierw chodzi o projekt i potrzebną wiedzę. Sprzedaż nastąpi później" - zauważa Mangouandza, jeden z nauczycieli szkoły z 30 letnim stażem, cytowany przez serwis africanews.org

Poto poto tłumaczy się z języka lingala jako „błoto”. Kolorowe dzieła mają wyrażać i odzwierciedlać dumę narodową i entuzjazm dla swojego kraju. Szkoła uwrażliwia na tradycyjne motywy, elementy, afirmujące kulturę kongijską.

Szkoła wydała jednych z najbardziej znanych afrykańskich artystów wizualnych, rozpoznawalnych w kraju i za granicą. To m.in. François Thango, François Iloki, Philippe Ouassa, Jacques Zigoma, André M'B on i Michel Hengo.

THE SCHOOL OF PAINTING OF POTO POTO – L’ECOLE DE PEINTURE DE POTO POTO, Brazzaville, Congo (Part 3)
Terence Ward

Jak zwraca uwagę obecny dyrektor szkoły, Parfait Mbon, szkoła wyszkoliła około sześćdziesięciu sławnych malarzy. „Z punktu widzenia ekonomicznego i społecznego Szkoła Malarstwa Poto-Poto jest częścią przemysłu kulturalnego i kreatywnego”.

Ostatnio Ecole de Peinture Poto-Poto przedłożyła UNESCO projekt sprzedaży obrazów online w Kongo i za granicą.

« ‹ 1 › »

Krzysztof Błażyca

Z redakcją „Gościa" związany od roku 2006 r. Religioznawca, członek Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego. Autor książek „Tego drzewa nie zetniesz. Historie z czarami w tle" (zbiór reportaży z Tanzanii, Kenii, Zambii, Nigerii i Ugandy) oraz reportażu „Krew Aczoli. Dziesięć lat po zapomnianej wojnie na północy Ugandy", za który otrzymał Grand Prix Mediatravel 2017 w kategorii książka podróżnicza roku oraz Nagrodę Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego za najlepszą książkę roku 2017 o tematyce afrykanistycznej w kategorii publikacji popularno-naukowej. Autor wystaw fotograficznych ukazujących życie codzienne w krajach Afryki. Publikacje w „Misyjnych drogach", „Poznaj Świat", „Catholic Mirror" (Kenia), „Magazynie Familia", „Warto", „W drodze", „Almanachu Prowincjonalnym", „Tygodniku Powszechnym". Związany z organizacjami pomocowymi w Ugandzie i Kenii. Motto: „Pokochajcie Afrykę!" (kard Charles Lavigerie).