Eden i Getsemani

To oczywiście także współrzędne większości z nas, jednak aby sobie je dobrze uświadomić, potrzebujemy poezji. Zwłaszcza takiej, dla której perspektywa historii zbawienia jest perspektywą podstawową. Tak właśnie jest w przypadku wierszy ks. Jerzego Szymika.

Trzeba jednak od razu dodać, że mamy do czynienia z twórczością na wskroś współczesną – zresztą nie może być inaczej, skoro Bóg zbawia nas dzisiaj, teraz. Tym, co najbardziej uderza w nowych utworach poety z Pszowa, okazuje się właśnie wyczulenie na puls, czy może raczej rozedrganie, dzisiejszego świata. Autor portretuje naszą rzeczywistość niezwykle celnie, z chirurgiczną wręcz precyzją, bez znieczulenia wbijając ostrze słowa tam, gdzie tocząca świat choroba domaga się zdecydowanych cięć. A jednocześnie z czułością ogrodnika poeta pielęgnuje to, co w nas kruche, delikatne, domagające się ochrony, piękne.

„Przycinam, nawożę. Każesz – wyrwę./ Chcesz – zasadzę. Powiesz – zrobię” – słowa z wiersza otwierającego tom najlepiej chyba charakteryzują źródła tej postawy: żeby zmagać się ze światem (ale i z samym sobą), trzeba najpierw słuchać Boga. To On podpowiada, jakich w danej sprawie i danym momencie użyć narzędzi.

Mamy więc w tej książce np. ostry w tonie, głęboko polemiczny „List Europejczyka do Atheny Farrokhzad w odpowiedzi na jej »List do Europy«” jak na dłoni pokazujący, o co toczą się dziś najważniejsze zmagania na naszym kontynencie (polecam jego lekturę także w kontekście obecnych konfliktów w Polsce). Ale są też czułe wiersze poświęcone mamie, przyjaciołom, muzyce i krajobrazom zapierającym dech w piersiach. Bo przecież nie wszystko jeszcze stracone:

„Świat więc się kręci, Europa zakręca,/ a i my sami nie wyglądamy tu na ludzi,/ którzy mieliby wszystkiego dość. Chris/ Rea gra na naszych emocjach, oleandry,/ śliskie, wilgotne, płoną i pachną wniebogłosy”.

Ksiądz Jerzy Szymik jak mało kto potrafi nam wierszami uświadomić, w jakiej jesteśmy drodze, budząc jednocześnie tęsknotę za miłością, która nas czeka u jej kresu. Dla mnie to jedna z najlepszych książek poetyckich ostatnich lat.

Szymon Babuchowski