Fałszowane dobro

Wszystko mamy dziś lepsze. Takie „amerykańskie”. Ot choćby to: kiedyś były prostackie kłamstwa, a dziś mamy fake newsy (po polsku fałszywe wiadomości, ale to już tak nie brzmi). Producenci fake newsów to nie są tacy tam pospolici łgarze, to są artyści. Fake-newserzy działają wszędzie, ale ich matecznikiem jest, oczywiście, internet. Nigdy nie było tak łatwo wpuścić w ogólnoświatowy obieg każdego kłamstwa i też nigdy chyba kłamstwo nie było tak lekko traktowane. Fake news wydaje się czymś nieszkodliwym, normalnym, nawet zabawnym.

Papież jednak jakoś nie podzielił tego przekonania. W orędziu na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu ostrzegł przed fake newsami właśnie. Tego też dnia opublikował na Twitterze jedno zdanie: „Żadna dezinformacja nie jest nieszkodliwa; ufanie temu, co fałszywe, powoduje szkodliwe następstwa”.

Uderzyło mnie słowo „następstwa”. To w nich chyba tkwi istota szkodliwości kłamstwa. „Bo i skryte słowo nie jest bez następstwa, a usta kłamliwe zabijają duszę” – przeczytałem dziś w Księdze Mądrości.

Właśnie to widzimy. Różni ludzie przez lata wpuszczali w obieg publiczny sugestie, że z tymi obozami koncentracyjnymi to różnie mogło być. Niby niemieckie, ale może też polskie? Tu kłamstewko, tam kłamstewko – nigdy nic oficjalnego. Ale ktoś temu ufał. I choć wydawać się mogło, że coś takiego nie przyniesie poważnych następstw, to jednak przyniosło. Dawno zasiane ziarno fałszu w końcu wykiełkowało i zaczyna rozrastać się w potężne drzewo. A nawet w cały las. Ciężko to będzie wykarczować.

Widzę to też w swoim życiu. W dzieciństwie nawet nie myślałem, że kłamstwo to coś złego. Ono wynikało z „potrzeby chwili” – tak to sobie tłumaczyłem. Dziś wiem, że każda z tych i późniejszych „dezinformacji” miała fatalne następstwa, choć większości z nich nie jestem w stanie powiązać z konkretną przyczyną. Ale one były – i szkodziły.

Na każdym kroku to mamy. Banalne rzucenie sekretarce „Proszę mu powiedzieć, że mnie nie ma” jest nie tylko kłamstwem, ale też zmuszaniem do kłamstwa kogoś innego. Zaś adresat tego łgarstwa jest w gorszej sytuacji niż byłby po usłyszeniu prawdy. Prawda prowadziłaby go do czegoś dobrego, bo zawsze do tego prowadzi. Kłamstwo w najlepszym razie zatrzyma go w drodze i skieruje w złą stronę.

Nie może inaczej być, bo to diabeł jest ojcem kłamstwa i wszelkie ludzkie kłamstwo jest udziałem w jego sprawach.

Piłat pytał cynicznie: „Cóż to jest prawda”. A przecież miał ją przed sobą, bo Jezus jest prawdą. Udział w prawdzie jest udziałem w życiu z Bogiem.

Gdyby pierwsi chrześcijanie nie żyli w prawdzie, byliby też ostatnimi chrześcijanami. Kto uwierzyłby świadkom Chrystusa, mówiącym, że On zmartwychwstał, gdyby i w mniejszych rzeczach nie mówili prawdy? A wszystkie są mniejsze.