News 1: „Polak wjechał w tłum na świątecznym jarmarku”. Hejterzy zacierają rączki. W internecie kipi od chamskich, agresywnych komentarzy. Lincz.

News 2: „Polak był ofiarą”. News 3: „Walczył do końca. Kierowca żył w chwili zamachu”. W necie głucha cisza. Nikt nie przeprasza. Hejterzy przeskakują na inną tematykę.

To przerażające, jak szybko zmieniają się nastroje, jak bardzo jesteśmy uzależnieni od tonu informacji czy komentarzy. Jednego dnia krzyczymy „Chwała!”, a kilka dni później przygotowujemy krzyż.

Nie oszczędzamy nikogo. Pod informacjami dotyczącymi papieża zawsze znajdą się jakieś złośliwe, warczące słowa, a z tonu komentarzy można wywnioskować, że pisali je niekoniecznie ci, którzy omijają kościoły szerokim łukiem. Szemrania, obgadywanie, jad, wieczne narzekanie. Odpowiemy przed Nim za każde słowo.

„Oto mały ogień, a jak wielki las podpala – przypomina o grzechach języka Jakub w 3 rozdziale swego listu. – Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi. Czyż z tej samej szczeliny źródła wytryska woda słodka i gorzka? Czy może, bracia moi, drzewo figowe rodzić oliwki albo winna latorośl figi? Także słone źródło nie może wydać słodkiej wody”.

Twoje słowo ma moc. Jesteś stworzony na obraz i podobieństwo Tego, który stwarzał świat słowem. To pocieszające. I zatrważające.