Przekleństwa powszednie

Wydawało się, że od najważniejszych urzędników państwowych możemy wymagać innego języka.

Rosnące przyzwolenie na wulgarność sprawia, że przekleństwa stają się codziennością. Nie tylko zastępują przecinki, ale wypierają też szlachetnie brzmiące słowa. Język, zamiast nazywać rzeczywistość, zaczyna ją „przezywać”.

Czytelnik stenogramów z tzw. taśm prawdy mógł przeżyć szok na wielu poziomach. Zaskakująca okazała się bowiem nie tylko treść rozmów, demaskująca cynizm polityków czy też lekkomyślność ludzi piastujących najwyższe stanowiska w państwie, którzy pozwolili się nagrać. Równie szokująca jest forma tych wynurzeń. Dramatyczny poziom języka osób, które, przynajmniej teoretycznie, powinny stanowić elitę narodu, każe przypuszczać, że rządzą nami menele w garniturach. Przykre to odkrycie.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.