Nowy numer 13/2024 Archiwum

In memoriam Tadeusz Różewicz

Pomodliłam się za Pana Tadeusza, który napisał wiersz "Ocalony", moje poetyckie "Ojcze nasz"

Kiedy rano kolega zadzwonił z wiadomością, że zmarł Tadeusz Różewicz i może mogłabym napisać komentarz do "Gościa Niedzielnego", jak nigdy dotąd - odmówiłam i powiedziałam, że się za Niego pomodlę. A ludzie przecież mówią, że On niewierzący. No to co? Ja wierzę, że w Jego wierszach jest siła napędzająca naszą poezję - jakby powiedział Josif Brodski. A poezja mówi o tym co dla człowieka najważniejsze, czyli o Bogu, nawet gdy o Nim nie mówi.

Pomodliłam się za Pana Tadeusza, który napisał wiersz "Ocalony", moje poetyckie "Ojcze nasz" . "Ocalałem prowadzony na rzeź" - z tej bolesnej dosłowności, z bicia słowem w szczękę, a może serce, z ascezy środków, w których tkwi wielka moc, wzięła się cała powojenna poezja, także, muszę przyznać, moje skromne pisanie. Ale zaraz potem, w tym wierszu, padają znamienne słowa człowieka gorliwie szukającego:  „Szukam nauczyciela i mistrza/ niech przywróci mi wzrok słuch i mowę/niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia/ niech oddzieli światło od ciemności." To jakbyśmy czytali rozmodlonego katolika, Pana Cogito, nie wiem kogo jeszcze. Czy znalazł nauczyciela i mistrza? W tomie "Matka odchodzi" sam był mistrzem słowa miłości i współczucia, najlepszych uczuć, które pomagają przetrwać. Pisał o miłości i czułości, a przez to był blisko Mistrza. Dziś piszę o Nim i Jego wierszach z wdzięcznością, nie tylko dlatego, że na nich uczyłam się pisać. Także dlatego, że odkryły, że poezja jest ukryta w najprostszym języku, w którym tylko trzeba odpowiednio ustawić w linijce słowa.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Barbara Gruszka-Zych

od ponad 30 lat dziennikarka „Gościa Niedzielnego”, poetka. Wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy. Ostatnio „Nie chciałam ci tego mówić” (2019). Jej zbiorek „Szara jak wróbel” (2012), wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży „Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle”, „Zapisz jako…”, oraz książki wspomnieniowe: „Mój poeta” o Czesławie Miłoszu, „Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara” a także wywiad-rzekę „Życie rodzinne Zanussich. Rozmowy z Elżbietą i Krzysztofem”. Laureatka wielu prestiżowych nagród za wywiady i reportaże, m.innymi nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w dziedzinie kultury im. M. Łukasiewicza (2012) za rozmowę z Wojciechem Kilarem.

Kontakt:
barbara.gruszka@gosc.pl
Więcej artykułów Barbary Gruszki-Zych