Rejs nasz współczesny

Gdyby jakiś reżyser chciał się pokusić o nakręcenie współczesnej wersji komedii „Rejs”, ma ku temu dobrą okazję. Nie musi nawet z planem zdjęciowym rozbijać się po Bałtyku ani po Mazurach. Od maja do września rekreacyjne życie w stolicy organizuje się wokół Wisły. Barki poprzerabiane na kluby, knajpki albo hostele. Dancing na plaży. Nauka pływania na desce. Atrakcji przybywa. Renesans przeżywają też rejsy po naszej najdłuższej rzece. – Proszę pana, biletów już dawno nie ma – patrzy na mnie ze zdziwieniem pani sprzedająca bilety w biurze obsługi pasażera Zakładu Transportu Miejskiego. – Ale może pan się jeszcze załapać, bo ktoś zrobił zwrot – informuje, uświadamiając mnie, że jestem prawdziwym szczęściarzem. Kto ma mniej szczęścia niż my i nie załapie się na „Zefira”, na otarcie łez ma bezpłatne promy o równie wdzięcznych nazwach: „Pliszka”, „Słonka”, „Turkawka” i największy z nich „Wilga”. O tym, że komedia w reżyserii Marka Piwowskiego stała się kultowym obrazem, decydują głównie dialogi. Reżyser dodaje jeszcze, że sukces zawdzięcza chaosowi, jaki udało mu się wywołać na planie.