Nie musimy czekać

Czy „nowe” i „stare” mamy rozważać tylko w przestrzeni czasu: potem i wcześniej? Pismo Święte mówi też o starym człowieku i o nowości życia. I do tego: „Oto wszystko czynię nowe!”. Stare – to grzech, nowe – to łaska w Chrystusie. Czasy ostateczne będą dla wszystkich zbawionych pełnią łaski. I wtedy okaże się sens oraz wartość i łowienia ryb, i siania ziarna, i spełniania wszelkich uczynków, i wypowiadania słów. Jako dobrzy gospodarze musimy się zastanowić nad tym, co w naszym byciu i działaniu jest nowe, a co stare; co zostanie zachowane na wieczność, a co będzie precz wyrzucone. Ale na to nowe nie musimy przecież czekać aż do końca czasów, wystarczy wejść i konsekwentnie trwać we wspólnocie życia z Chrystusem. Doceńmy wartość w życiu człowieka każdej chwili, każdego słowa, każdej czynności. I to w sierpniu, miesiącu tak ważnym dla Polaków.