Ufność złożona w Bogu. Co ona znaczy? Składają się na nią dwa najważniejsze elementy. Po pierwsze możemy komuś ufać, gdy wiemy, że ten ktoś jest nam życzliwy, gdy wiemy, że pragnie naszego dobra. Oczywiście tu szczytem, który można wyznaczyć, jest miłość – ktoś, kto mnie kocha, zrobi wszystko, by mi pomóc, i nie zrobi niczego, co mogłoby mi zaszkodzić. Drugim elementem jest wiara w możliwości tej osoby. Możemy zaufać komuś, do kogo mamy przekonanie, że jest w stanie skutecznie zadziałać, że ma takie możliwości. I tu znowu możemy powiedzieć, że szczytem byłaby wszechmoc. Ktoś, kto jest wszechmocny, jest w stanie najskuteczniej zaradzić każdej mojej trudnej sytuacji. Kiedy więc mówię: „Jezu, ufam Tobie”, wyrażam wiarę w Jego miłość do mnie i w Jego wszechmoc, nie muszę obawiać się o przyszłość. Pozostaje już tylko jedno – akcja z naszej strony. „Niech nas ogarnie łaska Twoja, Panie” – trzeba zwrócić się o pomoc. Trzeba rzeczywiście złożyć ufność w Panu, by ogarnęła mnie Jego łaska.