W toku narracji opowiadają o dziejach dynastii króla Dawida, który władał w Jerozolimie około 1000 roku przed Chr. Swe opowiadanie kończą podsumowaniem, które stanowi dzisiejsze pierwsze czytanie. Z jednej strony mówią o końcu tej dynastii i początku niewoli babilońskiej, a z drugiej niosą przesłanie nadziei, związane z edyktem perskiego króla Cyrusa, pogromcy Babilonu, który pozwolił izraelskim wygnańcom na powrót do ojczyzny. Lata 587–538 przed Chr., niewola babilońska, przyniosły w dziejach narodu wybranego totalną zmianę. Można ją w dalekiej analogii porównać do czasu rozbiorów w dziejach Polski. Po nich już nic nie było takie samo.