Wielkie jest serce Dawida. Zabito jego zbuntowanego, żądnego władzy syna, przed którym Dawid musiał uciekać. Śmierć rywala oznacza dla Dawida koniec tułaczki, koniec zamieszek, a oto on, zamiast się cieszyć i odetchnąć z ulgą, płacze, rozpacza po jego śmierci. Serce króla pozostało sercem ojca. Ta historia przypomina inną, która każdego z nas dotyczy: o Ojcu i jego zbuntowanych dzieciach. Piękne, wielkie serce króla Dawida jest obrazem serca Króla Niebios, Boga Ojca, nieskończenie nas kochającego, nieustannie przebaczającego, przyjmującego nas, przywracającego życie umarłym, przez grzech, swoim dzieciom.