Gdyby do tego doszło, byłoby to radykalne wypaczenie ustawy o IPN w kształcie przyjętym w grudniu 1998 r. Zakładała ona bowiem nie tylko otwarcie archiwów peerelowskiej tajnej policji politycznej oraz udostępnienie ich zawartości osobom pokrzywdzonym i badaczom, ale także sformułowała definicję zbrodni komunistycznej i nakazywała ściganie sprawców tych czynów przez prokuratorów IPN skupionych w Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz 11 komisjach oddziałowych.