Najnowsze [Wydania]
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
-
GN 33/2025 Dokument:(9378299,Fiction niekoniecznie science)
Znaleziono 534 wyników
Kamienie przeciw pałkom. Świadkowie obrony domu katolickiego w Zielonej Górze w 1960 roku
Tysiące mieszkańców Zielonej Góry i okolic przeszkodziły w 1960 r. władzom w eksmitowaniu Domu Katolickiego. Miasto na cały dzień pogrążyło się w dramatycznych walkach ulicznych na pałki, gaz łzawiący, kamienie i ogień. Wokół Wydarzeń Zielonogórskich przez następne 35 lat panowało jednak głuche milczenie. Dotarliśmy do ich uczestników.
Leon XIV: Nie bójmy się prosić, zwłaszcza gdy wydaje nam się, że na to nie zasługujemy (pełny tekst)
„Nie bójmy się prosić, zwłaszcza gdy wydaje nam się, że na to nie zasługujemy. Nie wstydźmy się wyciągać ręki. To właśnie w tym pokornym geście kryje się zbawienie” – powiedział Ojciec Święty podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. W swej katechezie papież skoncentrował się na dwóch słowach zawartych w opisie Męki Pańskiej: „Pragnę” ( J 19,28) i „Dokonało się” ( J 19,30).
Liturgia Męki Pańskiej: nie siła zbawia świat, ale słabość miłości
W czasie takim jak nasz, tak bogatym w nowe inteligencje – sztuczne, obliczeniowe, przewidujące – tajemnica męki i śmierci Chrystusa ukazuje nam inny rodzaj inteligencji: inteligencję Krzyża, która nie kalkuluje, lecz kocha; która nie optymalizuje, lecz daje siebie – mówił o. Roberto Pasolini, kaznodzieja Domu Papieskiego w rozważaniu podczas liturgii Męki Pańskiej w Bazylice Świętego Piotra.
Feniks z popiołu, popiół z feniksa…
Jest coś niezwykle głębokiego w tradycji Kościoła, która czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu rozpoczyna w środę posypaniem głów popiołem pozyskanym ze spalenia palemek z celebracji Niedzieli Męki Pańskiej. W ten sposób Wielki Post palmami się zaczyna i palmami kończy. Trzymając dumnie zieloną i kwitnącą palmę na koniec wielkopostnej drogi, dobrze będzie równocześnie pamiętać, że za rok będzie ona nam służyć za popiół, by znowu rozpocząć drogę pokuty.
