Wyszukano wyników: 568
Kolegiata, której miało nie być
Wielka historia jednego kościoła. Zaskoczony dekretem, wsiadł do zdezelowanej syrenki, żeby przekonać biskupa, że są „lepsi i godniejsi”. Ordynariusz nowo utworzonej diecezji powiedział tylko: „Panie, ja też nie chciałem iść do Koszalina. Ale mnie »wciśli«. Że są godniejsi, wiem. Szczęść Boże – do roboty!”.
Serce diecezji zaczęło bić
Jubileusz WSD. – Kiedy 20 lat temu szliśmy w procesji z Najświętszym Sakramentem, parował jeszcze asfalt, do którego przyklejały się buty – śmieje się ks. Rafał Babicki. – Ale seminarium było dla mnie miejscem nawrócenia i poznawania Boga. Dziś w czasie Eucharystii z trudem powstrzymywałem wzruszenie.
Jestem jak lipa... i dąb
Tak pił, że zapomniał, dokąd prowadzą go nogi. Aż zaczęły mu gnić stopy, jakby przerażone, że przez nie trafił na złą drogę. Miał 25 lat, kiedy mu je obcięli. – Zostały mi tylko pięty – mówi Grzegorz Hutyra. Po operacji półtora roku chodził na kolanach. Ale ta pokuta nie zmieniła jego życia. Dopiero teraz wie, dokąd iść, choć nie ma protez, tylko kikuty w butach na wysokim podbiciu.
Ksiądz na jedną Mszę
Schorowany biskup ledwo trzymał się na nogach. 23-letni Wyszyński był tak słabiutki, że po Litanii do Wszystkich Świętych kościelny musiał podnosić go z posadzki ze słowami: „Z takim zdrowiem to raczej trzeba iść na cmentarz, a nie do święceń”. Mówiło się, że święcą go „dla jednej Mszy, bo dłużej nie pożyje”.
