Najnowsze [Wydania]
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
-
GN 33/2025 Dokument:(9378299,Fiction niekoniecznie science)
Znaleziono 42 wyników
„Klimat” rozstania z Kościołem
Czy niechrześcijański klimat kulturowy współczesnej Europy to istotny czynnik powodującym wzrost liczby apostazji w Polsce? Taką tezę zdaje się stawiać prof. Jacek Wojtysiak w swoim niedawnym artykule pt. „O apostazji, memach i odporności”, w którym komentuje fragmenty mojego wcześniejszego tekstu: „Wychowani do apostazji”. Teza Pana Profesora, jeśli dobrze ją odczytuję, jest warta pogłębionej analizy, a sam artykuł – na tyle ważny, że pozwoliłem sobie dorzucić jeszcze kilka zdań odpowiedzi.
Czytając Rogowskiego, czyli o fałszywym „sakramentalizmie”
Przez lata wzrastaliśmy w modelu myślenia, w którym ogólnie przyjętą miarą duszpasterskiego sukcesu była liczba ochrzczonych, wybierzmowanych, zawierających sakramentalny związek małżeński, a zwłaszcza – ilość regularnie uczestniczących w niedzielnej Mszy świętej i przyjmujących komunię. Pomysł statystycznego badania poziomu wiary zwiódł nas i uśpił tak bardzo, że zrodził złudne przekonanie: praktykujący więc wierzący. Dziś zbieramy tego smutne owoce, a jednym z nich jest to, co swego czasu ks. prof. Roman E. Rogowski określił mianem fałszywego „sakramentalizmu”.
Baran w naszej głowie, czyli dlaczego nie potrafimy uwolnić się od klerykalizmu
Wciąż jeszcze napotykam na zaangażowanych przy parafiach, w rozmaitych grupach, wspólnotach czy stowarzyszeniach świeckich, którzy skarżą się, że ich duszpasterze nie traktują ich jak owce, które – używając języka Franciszka – „mają węch” i często dobrze wiedzą, gdzie są urodzajne pastwiska – lecz jak… barany. I to bynajmniej nie te paschalne.
Jeszcze o kompromisie, czyli słowo ad vocem
„Przyjmuję ten tekst jako wyraz pogłębionego namysłu nad trudną, wręcz dramatyczną rzeczywistością, jako chęć rozwiązania sporów w duchu modnego kompromisu” – napisał niedawno w „Naszym Dzienniku” ks. prof. Paweł Bortkiewicz, komentując w ten sposób mój ostatni felieton opublikowany na gosc.pl, zatytułowany: „Czy katolik może popierać kompromis?”. W kwestii owego namysłu – pełna zgoda. Taki właśnie przyświecał mi cel. Jeśli chodzi natomiast o sam kompromis w sprawie aborcji, to rzecz wymaga wyjaśnienia. Z tego właśnie powodu, a także z innych jeszcze, nie mniej ważnych, postanowiłem napisać kilka słów odpowiedzi – ad vocem.
Polski głos na zgromadzeniu w Pradze: Nie ulegajmy pokusie budowy innego Kościoła
Przed uleganiem pokusie budowy "innego Kościoła" przestrzegł prof. Aleksander Bańka w imieniu polskiej delegacji podczas kontynentalnego zgromadzenia synodalnego w Pradze. Wskazał na konieczność znalezienia takich "rozwiązań pastoralnych, które nie naruszając spójności doktrynalnej, pozwolą adekwatnie odpowiedzieć na współczesne wyzwania duszpasterskie".
„Synod to nie audyt”. Ogłoszono ogólnopolską syntezę synodalną
– Mamy wielkie pragnienie, a zarazem olbrzymi deficyt „Kościoła spotkania” – zauważył prof. Aleksander Bańka podczas prezentacji ogólnopolskiej syntezy synodu o synodalności Kościoła katolickiego w Polsce. Podkreślił zarazem, iż mówienie o rzeczach trudnych nie jest próbą zaszkodzenia Kościołowi, ale szukaniem więzi.
