Wyszukano wyników: 2495
Ponad obłoki
Skoro, jak przypominał Thomas Merton, „pycha to uparte dążenie do bycia tym, kim się nie jest ani nigdy nie miało być”, pokora jest zgodą na bycie sobą. Nie chodzi o to, by myśleć o sobie lepiej czy gorzej, ale by myśleć o sobie mniej. Kto służy Bogu, z upodobaniem zostanie przyjęty, a błaganie jego dosięgnie obłoków. Modlitwa pokornego przeniknie obłoki i nie dozna pociechy, zanim nie osiągnie celu. (Syr 35,17)
Zejdź prędko!
Zgodnie z narracją wielu naszych konferencji i kazań Jezus powinien powiedzieć: „Zacheuszu, jeśli połowę swego majątku rozdasz ubogim, a tym, których skrzywdziłeś, zwrócisz poczwórnie, rozważę przyjście do ciebie na kolację”. Powiedział jednak: Zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. (Łk 19,5) A jest Bogiem i niczego nie musi. Jego miłość jest bezwarunkowa.
On nie jest Bogiem umarłych!
Rabini pisali, że Najwyższy przedstawiał się jako Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, bo do każdego z nich przychodził inaczej. Nie przyjdzie do ciebie tak, jak zapukał w Płocku do Faustyny czy w San Giovanni Rotondo do o. Pio. „On ma kilka miliardów sposobów na to, by spotkać się z człowiekiem. Z każdym inaczej” – opowiadał o. Joachim Badeni.
A to, że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzewie, gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych (Łk 20,37-8).
Niebiański transfer
„Tato, a dlaczego Robert Lewandowski nie przyszedł na trening Bayernu?” – mógł zapytać we wrześniu jakiś niezorientowany mały kibic z Monachium. „Bo przeniósł się do Barcelony!” – usłyszałby w odpowiedzi. Ten futbolowy przykład doskonale ilustruje „transfer”, w jakim uczestniczymy. Święty Paweł pisze o tym, że Bóg nie tylko „uwolnił nas spod władzy ciemności”, ale również przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie (Kol 1,13).
On już to uczynił!
Ks. dr Strzelczyk: Kiedy słucha się kazań, to czasem licznik herezji obraca się z dużą szybkością
Jeżeli głosimy nieprawdziwego Boga, to w skrajnym wypadku zostanie on odrzucony nie ze względu na to, że ktoś odrzuca Boga, ale ze względu na to, że obraz, który głosimy, jest nieprawdziwy - ostrzega ks dr. Grzegorz Strzelczyk, specjalista teologii dogmatycznej. - W mniej nieskrajnych przypadkach to może nie być odrzucenie, ale wydłużenie drogi do zjednoczenia [człowieka z Bogiem]. Myślę, że sprawa jest dość poważna - dodaje.
Perły w koronie Maryi. Dogmaty maryjne
Cztery maryjne dogmaty to swoiste proroctwo dotyczące Kościoła, a jednocześnie wezwanie dla całego Ludu Bożego, którego Maryja jest najświętszą przedstawicielką. Jej niepokalane poczęcie stanowi wezwanie dla Kościoła i każdego chrześcijanina, by dążyć do życia bez grzechu. Jej dziewicze macierzyństwo, które rozpoczęło się od zgody na Boże plany, to wezwanie, by tak jak Ona zawsze mówić Bogu „tak”. W prawdzie, że jest Bogurodzicą, widzimy również wezwanie Kościoła do dawania światu Boga; że mówienie Bogu „tak” w życiu każdego chrześcijanina owocuje dawaniem światu Boga. Wniebowzięcie Maryi to z kolei zapowiedź losu każdego z nas: tak jak Ona będziemy kiedyś z duszą i ciałem żyć na wieki z Bogiem. Te cztery maryjne dogmaty bywają nazywane czterema perłami w Jej koronie.
