Najnowsze Wydania
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Wyszukano wyników: 308
Słowa prawie ostateczne
Rudzica. Tu powstają niezwykłe wiersze: czasem humorystyczne i olśniewające celnością fraszki, czasem liryczne wyznania, a kiedy indziej pisane gwarą poematy. Tworzy je Juliusz Wątroba – poeta wciąż zdumiewający bogactwem talentu i wrażliwości. W czasie listopadowej zadumy nad ludzkim życiem, przemijaniem i wędrówką ku wieczności, wspaniałą pomocą mogą być jego najnowsze wiersze.
Drugie pokolenie w drodze
30 lat pieszej pielgrzymki. – Czasami niefrasobliwy pielgrzym w czasie modlitwy wtrącał jakiś tekst, po którym pokładaliśmy się ze śmiechu. Raz, w czasie Litanii Loretańskiej padło: „Dom(n)ie Złoty”, na co ktoś krzyknął: „Już biegnę!”, co zupełnie rozłożyło modlącą się grupę – wspomina Danuta Pożarycka-Kałagaty.
