Najnowsze Wydania
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Wyszukano wyników: 739
Żeby święta były miodzio
Teatr klerycki. – Kto tam w święta patrzy na choinkę? – pyta Karol Krawczyk, wnosząc powyginanego drapaka za 10 złotych. – A na co patrzy się w święta? – nie daje za wygraną Norek. – No, na talerze. Szyneczka, baleronik, chrzanik, ćwikiełka, a wcześniej karp, barszcz z uszkami... Wiesz, Tadeusz, ja zawsze po świętach czuję się taki lepszy, ładniejszy, pełniejszy.
Komedianci
Teatr, nie tylko polski, już dawno zamienił się w poligon wojny kulturowej. Aktorzy nie grają, a manifestują – najczęściej niezgodę na tradycyjny system wartości. Stają w awangardzie przemian, obalają kolejne granice i bariery, widownia już właściwie nie jest im do niczego potrzebna, podobnie jak teksty dramatyczne. Coraz częściej pozostają z nich jedynie tytuły. To, co dzieje się na scenie, ma tylko luźny związek z wizją autora.
