Najnowsze Wydania
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Wyszukano wyników: 1432
Dwie formy jednej miłości
Są słowa, o których dyskutuje się przez wieki. Takim słowem niewątpliwie jest morfe. Pisząc do Filipian, św. Paweł użył go dwukrotnie: „Chrystus Jezus, istniejąc w postaci (morfe) Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać (morfe) sługi, stawszy się podobnym do ludzi” (Flp 2,6–7).
Krzyż, miłość i garnki
Dwa obrazy: św. Jerzy zwyciężający smoka i niepozorna służąca, która kiedyś przywędrowała z Sieprawia do Krakowa – bynajmniej nie po to, by walczyć z wawelskim smokiem, lecz wykonywać najprostsze prace. On wiódł życie z włócznią w ręku, ona – z miotłą i ścierką. Skąd ich spotkanie w kaplicy ziębickiej bazyliki?
Liturgia Męki Pańskiej: nie siła zbawia świat, ale słabość miłości
W czasie takim jak nasz, tak bogatym w nowe inteligencje – sztuczne, obliczeniowe, przewidujące – tajemnica męki i śmierci Chrystusa ukazuje nam inny rodzaj inteligencji: inteligencję Krzyża, która nie kalkuluje, lecz kocha; która nie optymalizuje, lecz daje siebie – mówił o. Roberto Pasolini, kaznodzieja Domu Papieskiego w rozważaniu podczas liturgii Męki Pańskiej w Bazylice Świętego Piotra.
