Najnowsze Wydania
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Wyszukano wyników: 788
Niosłem krzyż, a krzyż niósł mnie
Tak powiedział Paul po spotkaniu z krzyżem Światowych Dni Młodzieży w Rzymie. Drewniany krzyż podarował młodzieży Jan Paweł II w 1984 r. Od tego czasu wędruje po świecie. Był w szpitalach, więzieniach, slumsach, centrach młodzieżowych, szkołach… Zawsze gości w kraju, w którym ma się odbyć kolejne spotkanie młodzieży świata. Jest zwiastunem nadchodzącego święta młodych.
Dlaczego warto pójść na koncert organowy na żywo?
Wyobraź sobie chłodne, kamienne wnętrze. Zgasły już rozmowy, zapadła cisza, a nagle – jakby sam budynek ożył – rozbrzmiewa pierwszy dźwięk. Potężny, pełny, przenikający każdą komórkę ciała. To nie dźwięk – to zjawisko. Organy. Choć obecne w kościołach i salach koncertowych od wieków, wciąż bywają niedoceniane. A przecież koncert organowy to jedno z najbardziej niezwykłych doświadczeń muzycznych, jakie możemy sobie podarować.
Nowe życie po przeszczepie
26 października obchodzimy Światowy Dzień Donacji i Transplantacji. Iwona Olszewska-Król miała 23 lata kiedy zdiagnozowano u niej przewlekłą niewydolność nerek. Choroba na tyle osłabiła jej organizm, że konieczny był przeszczep. - Byłam otoczona ludźmi, którzy oferowali mi swoją pomoc. Siostra chciała oddać mi nerkę, moje dwie kuzynki, a także mąż - opowiada w rozmowie z Family News Service. Ostatecznie to 23-letni mężczyzna, który zmarł stał się dawcą i to on podarował Iwonie nowe życie.
Abp Galbas: Chcemy księdza i biskupa pokornego, bo z powodu wyniosłości pasterzy ludzie odchodzą od Kościoła
Abp Adrian Galbas do kapłanów: Dbajcie o powołanie. Nie o „swoje” powołanie, jak się często mówi, bo powołanie nie jest twoje, ani moje. Dbajcie o powołanie otrzymane, podarowane, jak niczym niezasłużony skarb. Nie uciekajcie od kapłańskiej dyscypliny, bez niej niczego sensownego się nie zbuduje. Nie uciekajcie od modlitwy i sakramentów, zwłaszcza sakramentu pokuty i nie uciekajcie od uczciwych rozmów o sobie i swojej drodze z tymi, których Kościół na tej drodze postawił.
