Najnowsze [Wydania]
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
Znaleziono 541 wyników
Jesteś zapisany
Bóg zapowiadający przyjście Mesjasza obiecywał, że nawiedzi i pocieszy swój lud.
„Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę (…).
Na ten widok rozradują się serca wasze” (Iz 66,13.14).
Sam Jezus przypomniał wracającym z misji uczniom: „Cieszcie się. Wasze imiona są zapisane w niebie”. To dopiero Dobra Nowina!
Bydlęta klękają
Zejście na świat Syna Bożego musiało mieć kosmiczne znaczenie. Skoro „całe stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych”, jak musiało zareagować na narodziny Mesjasza? Nic dziwnego, że w kolędzie śpiewamy o klękających bydlętach… „Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat cały i jego mieszkańcy” (Ps 24, 1).
Abp Ryś: Nawrócenie to zmiana myślenia, a potem zmiana postępowania!
Pismo Święte samo w sobie może być trudne, bo zamknięte, ale z drugiej strony to my możemy mieć blokadę na poziomie rozumienia. Pismo otwiera się, kiedy się ma klucz śmierci i zmartwychwstania Mesjasza. O tym jest Biblia. Owocem tej śmierci i zmartwychwstania Jezusa jest nawrócenie i odpuszczenie grzechów. – mówił abp Ryś.
Pierwsze słowa
Byli przerażeni. Z obawy przed Żydami zabarykadowali się w „sali na górze”, gdzie tak niedawno Mesjasz na kolanach mył im nogi i łamał dla nich chleb. Nie wiedzieli, czego się spodziewać. Tymczasem Jezus stanął pośrodku nich i rzekł: Pokój wam! (J 20,20).
To były pierwsze słowa, które usłyszeli od Zmartwychwstałego.
Rana jest bramą
Grzech jest zranieniem Bożego Serca. Jednocześnie ta rana Bożego Serca jest jedynym lekarstwem na nasz grzech. Nie ma jednak możliwości doznania przebaczenia, jeśli się nie zobaczyło w całej pełni swojego grzechu. Szczelina zranienia serca Jezusa staje się wąską bramą prowadzącą do nieba. Kluczem do tej bramy jest wyznanie grzechu, symbolicznie wyrażone gestem włożenia palców do boku Mesjasza.
Kto się przejmuje Jego losem?
Najpiękniejszy z synów ludzkich, Syn Tego, którego imienia Izrael nie odważa się wymawiać i który stwarzał wszechświat Słowem, „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,7).
„Nie miał wdzięku ani blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał”. Tak prorokował o Mesjaszu Izajasz. Miłość w czystej postacI.
Przyjdzie tak samo
Powinniśmy częściej spoglądać w kierunku pewnego wzniesienia: Góry Oliwnej (818 m n.p.m.). To stamtąd, jak zapowiada Biblia, przyjdzie Mesjasz. Skoro w Jezusie spełniło się około 300 proroctw Starego Testamentu, to dlaczego nie miałyby się spełnić te, które zapowiadają Jego powrót? Aniołowie w czasie wniebowstąpienia zapowiedzieli, że Jezus:
Przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego. (Dz 1, 11)
Moce niebios zostaną wstrząśnięte
Krew wyznawców Chrystusa leje się strumieniami. Co siódmy z nich żyje w kraju, w którym jest prześladowany za wiarę. Represjonowanych jest aż 300 mln chrześcijan – wynika z najnowszego raportu przygotowanego przez Pomoc Kościołowi w Potrzebie. Czy to jeden ze znaków zapowiadających powtórne przyjście Mesjasza? On sam wzywa nas do czuwania. „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie” (Łk 21, 34).
Sami swoi
Najtrudniej rozpoznać proroka w rodzinnym domu. Nieprzypadkowo przysłowie mówi, że najciemniej jest pod latarnią. Największe problemy z rozpoznaniem Mesjasza mieli ci, którzy znali Go od dziecka i mijali się z Nim na uliczkach Nazaretu. Z powątpiewaniem szemrali:
Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy?
Jakżeż może On teraz mówić: „Z nieba zstąpiłem”.
(J 6,42)
Idzie niebo ciemną nocą…
Czy możemy się dziwić, że część Izraela nie przyjęła nowonarodzonego Mesjasza? Jak poczulibyśmy się, gdyby ktoś w absolutnych ciemnościach oślepił nas ostrym światłem latarki? Przez moment zdezorientowani nie widzielibyśmy absolutnie niczego. „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło” (Iz 9,1). Ten, który „przywdział mrok jako zasłonę wokół siebie”, przychodzi na ziemię jako Światło świata.
