Najnowsze [Wydania]
-
GN 20/2025 Dokument:(9259124,Kochać człowieka, piętnować zło)
-
GN 19/2025 Dokument:(9250678,Kościół prawa czy Kościół miłości?)
-
GN 18/2025 Dokument:(9238269,Człowiek jednej roli)
-
GN 17/2025 Dokument:(9228937,Synchronizacja i piękni ludzie)
-
Historia Kościoła (9) 03/2025 Dokument:(9220196,Państwo ze stosów. Czy Francja podłożyła za dużo ognia pod własną historię?)
- Wybierz
- GN 49/2022 Otwarte
- Gość Bielsko-Żywiecki 49/2022
- Gość Elbląski 49/2022
- Gość Gdański 49/2022
- Gość Gliwicki 49/2022
- Gość Katowicki 49/2022
- Gość Koszalińsko-Kołobrzeski 49/2022
- Gość Krakowski 49/2022
- Gość Legnicki 49/2022
- Gość Lubelski 49/2022
- Gość Łowicki 49/2022
- Gość Opolski 49/2022
- Gość Płocki 49/2022
- Gość Radomski 49/2022
- Gość Sandomierski 49/2022
- Gość Świdnicki 49/2022
- Gość Tarnowski 49/2022
- Gość Warszawski 49/2022
- Gość Wrocławski 49/2022
- Gość Zielonogórsko-Gorzowski 49/2022
- Posłaniec Warmiński 49/2022
Gość Niedzielny GN 49/2022
11 Grudnia 2022
Filozofia głupoty
Uporczywe dystansowanie się od wiedzy opartej na faktach – taką definicję głupoty proponują autorzy niewielkiej książeczki zatytułowanej „Szkice z filozofii głupoty”. Jeden z jej współautorów, Jerzy Stelmach, napisał, że uporczywe oznacza ciągłe i powtarzające się, prowadzące do niewiedzy „zapracowanej”. Nie zgadzam się co prawda z autorem w tym, że o takiej „zapracowanej” niewiedzy pisała Wisława Szymborska w wierszu „Tutaj”; intuicja poetycka niosła ją raczej w stronę personifikacji tejże niewiedzy i przypisania jej cechy „zapracowania”, czyli niezwykle intensywnego oddania się pracy.
