Najnowsze [Wydania]
-
GN 39/2025 Dokument:(9433147,Ludzkość na dnie)
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
Eucharystyczna nadzieja synodu
Zaczęliśmy rzymski etap synodu. Najpierw z Ojcem Świętym – od czuwania ekumenicznego na Placu Świętego Piotra. Później przejazd do położonego pod Rzymem ośrodka rekolekcyjnego w Sacrofano, na trzydniowe rekolekcje wprowadzające w synodalne doświadczenie. To rekolekcje oparte na słuchaniu, milczeniu, medytacji i dzieleniu się Ewangelią w małych grupach. Wprowadzenia do medytacji daje o. Timothy Peter Joseph Radcliffe OP. Do jakiej refleksji zaprasza synodalne zgromadzenie?
Chłopcy, przestańcie, bo się źle bawicie
Pierwsza wiadomość, którą od niej otrzymałem, brzmiała: „Olku, leżę z Covidem w szpitalu. Jest ciężko. Potrzebuję modlitwy z mocą”. Zaraz odpisałem, że pamiętam, że będę się modlił, żeby trzymała się dzielnie. Druga wiadomość przyszła kilka dni później: „Olku, jest źle. Proś św. Szarbela. Tracę nadzieję”. Modliłem się i prosiłem. Jednak trzy dni później to ja napisałem do niej z pytaniem, jak się czuje. Nie odpowiedziała. I już nie odpowie. Dzień później przyszła wiadomość o jej śmierci. Nie na choroby towarzyszące, nie na dziwną postać grypy albo na ostrą postać światowego spisku rządzących. Miała czterdzieści sześć lat. Zmarła na COVID-19.
Katolickie piekiełko
Możemy tworzyć nowe, piękne duszpasterskie programy, spotykać się, debatować, i analizować podstawy kościelnego kryzysu. Możemy prognozować dalsze kierunki zmian i generować coraz to nowe fantastyczne pomysły na zatrzymanie odpływu wiernych i przyciągnięcie do Kościoła młodych. Daremnie. Problem nie tkwi w tym, czego jeszcze nie zrobiliśmy, ale w tym, co już od dawna praktykujemy jako nasze osobiste, troskliwie pielęgnowane katolickie antyświadectwo.
Jeszcze o kompromisie, czyli słowo ad vocem
„Przyjmuję ten tekst jako wyraz pogłębionego namysłu nad trudną, wręcz dramatyczną rzeczywistością, jako chęć rozwiązania sporów w duchu modnego kompromisu” – napisał niedawno w „Naszym Dzienniku” ks. prof. Paweł Bortkiewicz, komentując w ten sposób mój ostatni felieton opublikowany na gosc.pl, zatytułowany: „Czy katolik może popierać kompromis?”. W kwestii owego namysłu – pełna zgoda. Taki właśnie przyświecał mi cel. Jeśli chodzi natomiast o sam kompromis w sprawie aborcji, to rzecz wymaga wyjaśnienia. Z tego właśnie powodu, a także z innych jeszcze, nie mniej ważnych, postanowiłem napisać kilka słów odpowiedzi – ad vocem.
Nowa posługa w Kościele?
Nie o szkolnych katechetów tu chodzi, ale o katechistów – o ustanowioną przez papieża Franciszka specjalnym listem w formie Motu proprio posługę świeckich katechetów powołanych do przekazywania wiary i nauczania w podejmowanym przez Kościół dziele ewangelizacji oraz formacji. Decyzja Papieża z jednej strony niewątpliwie wzmacnia rolę świeckich w Kościele, odwołując się zresztą do starożytnej eklezjalnej tradycji. Z drugiej jednak – rodzi wiele pytań co do wymagań i sposobu, w jaki owa posługa miałaby być realizowana.
