Pierwsze słowa czytania brzmią dość dramatycznie. Przypominają jednak dobrze znane fragmenty Pięcioksięgu, które wskazywały na jedną z najważniejszych cech wyróżniających starożytny judaizm: wielką troskę o zachowanie czystości w różnych przestrzeniach życia Izraelitów. W jednym z traktatów
Miszny rabinów, która zawierała przepisy obowiązujące w czasach Jezusa, występuje opis stopni świętości. Wzrastały one od ziemi Izraela (dlatego nazywanej Świętą) aż do miejsca Świętego Świętych. Fragment, który świadczy o ich rozróżnieniu, otwiera ogólne twierdzenie: „Jest dziesięć stopni świętości”. Następnie pojawia się szereg zdań o stałej strukturze. Najpierw wymieniona zostaje przestrzeń określona jako bardziej święta. Stopień świętości wymienionego miejsca przewyższa świętość miejsca wskazanego w zdaniu poprzedzającym. Element powtarzający się w każdym zdaniu to wyjaśnienie, dlaczego określona przestrzeń jest świętsza niż miejsce wcześniej wymienione.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.