Ciało człowieka czy człowiek ciała?

Rz 8, 1-11

Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha – do tego, czego chce Duch. (Rz 8, 5)

Czego chce ciało? Nie trudno zgadnąć. Biologia jasno komunikuje swoje potrzeby. Wśród nich są te podstawowe, niezbędne do życia. Nie brakuje też komunikatów, którymi ciało wpędza w pułapkę zmysłów, w egoizm, obojętność, a nawet agresję. Ciało ma swojego człowieka, czy to człowiek ma swoje ciało? Stojąc przed lustrem, warto postawić sobie i to pytanie. Ale najlepiej zapytać jeszcze, czego chce Duch. A później pójść za namową Pawła i dążyć właśnie do tego – tego, czego chce Duch. Z czasem okaże się, że i ciału dobrze na tej duchowej drodze. Bo dążność Ducha – tu jeszcze jeden cytat z listu św. Pawła – prowadzi do życia i pokoju. Zaś listę owoców Ducha (patrz: Ga 5,22-23) zamyka opanowanie. Dzięki niemu łatwiej będzie spojrzeć sobie w oczy, gdy przed lustrem powróci pytanie o to, czy ciało ma swojego człowieka, czy człowiek ma swoje ciało.