A przecież nie sposób mówić choćby o biedzie, jałmużnie, trosce o bliźniego, o Kościół, nie zauważając przy tym, że pazerne państwo zawłaszcza zdecydowaną większość owoców ludzkiej pracy.

A jak mówić o wszystkich patologiach wynikających z bezrobocia, nie wspominając o rozbuchanym aparacie urzędniczym, który na setki sposobów ludzi do pracy zniechęca i rozrasta się na coraz to nowe obszary ludzkiej działalności?

Jestem głęboko przekonany, że ograniczone do minimum państwo, wolność gospodarcza, poszanowanie własności są jednymi z fundamentów zdrowego społeczeństwa. Cieszę się, że podobne poglądy znajdują miejsce w tygodniku katolickim.