Wszyscy starali się przekonać cierpiącego mężczyznę, że jego los musi być pochodną winy. Z kolei on sam w swych mowach starał się dowodzić swej niewinności. Wreszcie głos zabrał sam Bóg. Mówił do bohatera „z wichru”, a więc w okolicznościach, które w wielu miejscach były znakiem potęgi objawiającego się Stwórcy. Tak było na przykład wtedy, gdy Bóg miał przekazać Mojżeszowi tablice Dekalogu: „Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami… Góra Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu… Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród grzmotów”. Mowa, a właściwie dwie mowy Boga nie są kolejnymi w mądrościowej debacie – to stanowisko ostateczne.