żyję w wolnym i demokratycznym kraju, mogę robić co uważam, dokonuję własnych wyborów, wyjeżdżam gdzie chcę i nikt mnie nie pogania, ani mi nie rozkazuje. Kocham Pana Boga i jestem dla siebie panem, wójtem i plebanem. To jest moje szczęście. Czy to mało ? A ty, zapewne ponurak ?

M.R. niestety, musze Pana rozczarowac. Nic z tego nie mam i nikt u mnie tych tekstow nie zamawia.

Po prostu uwazam, ze wymagac nalezy najpierw od siebie. A tego w Polsce (wzorowym kraju katolickim) brakuje na wszystkich szczeblach.
Racje ma kriss (post aktualnie na samym koncu wpisow).

Pisze Pan o zmianie systemowej. Jakiej, za przeproszeniem?
Takiej jak rewolucja francuska? Bylych komuchow na latarnie? Zniszczyc i zaczac od zera?

Dopoki Polacy nie zmienia mentalnosci, a wierze ciagle, ze kontakty z normalnym swiatem, czyli praca i zycie za granica, chocby tylko przejsciowo, maja taka moc, nikt i nic Polski nie zmieni.

Ani Balcerowicz, na ktorego wszyscy pluli, ani PO, ktore robi co potrafi, albo i nie potrafi, ani zbawca Kaczynski, ktory populistycznie obiecuje cuda-wianki, choc jesli sam w nie wierzy, to nadaje sie tylko do leczenia zamknietego.

M.R. twój rodzinny lekarz ? Też tak uważa ?

Drogi M.R.

Mamy wolny kraj i demokratyczne państwo. Każdy może pisać co uważa i dyskutować z kim chce. To osobisty wybór każdego z nas i za to bierzemy odpowiedzialność. Ta odpowiedzialność za sprawy Polski jest tym mniejsza, im dalej się od tych spraw jest.

Powiadasz, że "zęby zjadłeś na Polsce" zanim wyjechałeś. No cóż, nie ty jedyny walczyłeś o wolną Polskę, czyniły to pokolenia od zakończenia II Wojny Światowej. Ty wyjechałeś, ale wielu zostało, by kontynuować dzieło. Chociaż chętnie przeczytałbym kilka stron twoich akt w dzisiejszym archiwum IPN. Bo sam rozumiesz, że kiedy odwaga staniała, każdy dziś może mówić, co chce. Nie mam o to pretensji, bo w końcu o to walczyliśmy, aby zapisane w konstytucji wolności i prawa obywatelskie były przestrzegane, a nie tylko stanowiły ich atrapą.

Rozumiem twoje frustracje i żale, bo rzeczywiście z treści twoich przydługawych wystąpień na tym portalu, nie zawsze logicznych, zrozumiałych, a nawet nieprawdziwych, często innym ubliżąjących, jak ten powyżej, wyziera obraz człowieka, który ma ogromny żal do Polaków, że okazali się 1989 roku mądrzejści przed szkodą.

W odróżnieniu od ciebie ja brałem udział w obradach "Okrągłego Stołu" w tzw Podzespole ds Górnictwa. Znam z autopsji atmosferę tamtych dni i wiem, co było możliwe, a co nie. A ponieważ wiem na czym polegała komunistyczna dyktatura, to jestem w odróżnieniu od ciebie dumny z faktu, że w drodze rewolucji bez rewolucji, udało się moim Rodakom, na czele z Ojcem Świetym Janem Pawłem II zmienić oblicze ziemi, tej ziemi.

Dziś możesz z tego faktu się naśmiewać, drwić, a nawet ubliżać aktorom tamtych dni. Włos ci z głowy nie spadnie. Dziś z perspektywy ponad 20 laty łatwo dezawuować i podważać ustalenia paktu z Komunistami. Można sypać jak z rękawa kolejne propozycje, jak należało oszukać ówczesną włądzę, a nawet zrealizować scenariusz rumuński. Ale w tamtym czasie postąpiliśmy, jako opozycja niezwykle roztropnie, a nawet w miarę odważnie, dając zarazem początek końca. Wiele milionów Polaków, od zakończenia wojny światowej czekało na tę chwilę.

Od 23 lat budujemy wolną Polskę, demokratyczny kraj, państwo prawa, gospodarki rynowej i obywatelskiego społeczeństwa. I choć na tej drodze popełniliśmy i nadal popełniamy mnóstwo błędów, to jednak dziś Polska jest krajem na miarę oczekiwań, aspiracji i dążeń milionów Polaków. Jeżeli nie my, to nasze dzieci, a już na pewno wnuki, będą czerpały garściami, z powrotu Polski do europejskiej cywilizacji, którą od 10 wieków współtworzymy. Udało nam się sprostać historycznej odpowiedzialności wobec przyszłych pokoleń.
pozdrawiam,

"Można sypać jak z rękawa kolejne propozycje, jak należało oszukać ówczesną włądzę, a nawet zrealizować scenariusz rumuński. Ale w tamtym czasie postąpiliśmy, jako opozycja niezwykle roztropnie, a nawet w miarę odważnie, dając zarazem początek końca. Wiele milionów Polaków, od zakończenia wojny światowej czekało na tę chwilę."
Bardzo będę wdzięczny za więcej szczegółów, bo przepraszam, nie wiem czy dobrze zrozumiałem, ale z pana wypowiedzi przebija poczucie uzasadnionej dumy, że zapobiegliście państwo zamordowaniu (przez opozycję, partyjnych twardogłowych, agenturę sowiecką?) Wojciecha Jaruzelskiego i jego małżonki? A może od razu wybuchowi trzeciej wojny światowej, proszę się nie krępować (To o uratowanie listy krajowej chodzi, czy jak? Siedziałem wtedy w komisji wyborczej, pamiętam jaka to była tragedia i rozpacz, nie wiadomo było właściwie z czego się ludzie cieszą, patrząc na panów miny). Proszę też o więcej szczegółów na temat tego zamachu. Toż to zdumiewające, bo ja słyszałem wtedy od tejże "opozycji", że za to co zrobił, Jaruzelskiemu należy się sarkofag na Wawelu (pewnie dlatego tak nie możecie tam przeboleć innego sarkofagu, fakt niezbyt może wybitnego męża stanu, ale błyszczącego jak złoty guzik niepodległości na lokajskiej liberii, w porównaniu z cierpiącym na amnezję wybiórczą sowieckim razwiedczikiem, pomroczność jasną elektrykiem i niedowład lewej nogi pijakiem. On przynajmniej rzeczywiście wierzył w niepodległą, a to już należy poczytać za zasługę w obecnej sytuacji, w której jest to, jak widać myślozbrodnia.)
W jednym się z panem muszę zgodzić: wielu Polaków czekało na tę chwilę. Tak, to prawda, to akurat JEST prawda. Tyle, że ja widząc jak rozpędzane są przez uzurpatorów ze zdjęcia z Lechem i tzw. krajówkę, powstałe oddolnie, demokratycznie komitety obywatelskie, przyczółki społeczeństwa obywatelskiego, po prostu sobie odpuściłem, bo od razu stało się dla mnie jasne o co w istocie chodzi, zresztą, jeden z panów powiedział mi to wtedy, myśląc pewnie, że swojak, w przystępie uczciwości wprost: "Chodzi o to by jak największy kawał tego biało-czerwonego płótna udrzeć dla siebie".
"Od 23 lat budujemy wolną Polskę, demokratyczny kraj, państwo prawa, gospodarki rynowej i obywatelskiego społeczeństwa. I choć na tej drodze popełniliśmy i nadal popełniamy mnóstwo błędów, to jednak dziś Polska jest krajem na miarę oczekiwań, aspiracji i dążeń milionów Polaków. Jeżeli nie my, to nasze dzieci, a już na pewno wnuki, będą czerpały garściami, z powrotu Polski do europejskiej cywilizacji, którą od 10 wieków współtworzymy. Udało nam się sprostać historycznej odpowiedzialności wobec przyszłych pokoleń.
pozdrawiam,"
cytuję pana z prawdziwą rozkoszą, bo to przypadek kliniczny i gratuluję samozadowolenia. Wyuczył się pan tego tekstu na przemówieniach Gierka? Podobno pisał mu je Szczepański. Nie wiem czy to prawda, ale trzeba przyznać, że panu to wychodzi. Czyli jednym słowem - udało się panom - zdobyliście (bardziej by pasowało - podbiliście) Polskę. Moje najszczersze gratulacje, także za szczerość. Pan to adresuje do swoich dzieci, czy do mocodawców, tak pytam pro forma, bo choć żaden akt oskarżenia w oparciu o tę deklarację nie powstanie, to przynajmniej będzie materiał dla historyków. Jeśli o troskę o moje zdrowie chodzi, to dziękuję serdecznie. Rozumiem, że to taki komplementy pod moim adresem w ramach obecnej polityki miłości. Fakt, życie w Polsce trochę je nadszarpnęło, mimo usilnych starań, nie udało się mnie wykończyć, powoli dochodzę do siebie. Mam tu zapewnioną rzeczywiście bezpłatną i dosyć dobrą opiekę medyczną, leki zresztą też, w odróżnieniu od mlekiem i miodem płynącego raju nad Wisłą. Panowie, ja wiem, gdyby nie te ubogie kraje Europy zachodniej, którym Polska musi pomagać, to wszystkim co pozostali, byłoby tak dobrze, że dobrze im tak. Tak zresztą twierdzili północni Koreańczycy, z wymiany naukowej, którzy, kradnąc co im się nawinęło pod rękę, twierdzili, że poprawi im się jak tylko wyzwolą Koreę południową i Rosjanie, w Polsce, którzy byli przekonani o tym, że gdyby nie braterska pomoc nam udzielana, to mieliby u siebie taki dobrobyt, że szkoda gadać. W coś wierzyć przecież trzeba, czyż nie? Panowie jesteście najlepszym przykładem takiej własnie wiary, gdy rozum śpi.

M.R.

dobrze rozumujesz. Ani w tamtym czasie, a tym bardziej dzisiaj nie chcieliśmy śmierci tych wszystkich twardogłowych, sowieckiej agentury, Jaruzelskiego, Kiszczaka i innych. Bo to oni tylko żywi stanowili gwarancję, że uda sie Polskę zmienić. A zmiany nastąpiły tak szybko i głęboko, że zaskoczyły wszystkich, głównie samych agentów i partyjny beton.

Tak, jako Polak i chrześcijanin jestem dumny z tego, że Duch święty odnowił oblicze tej ziemi, bez jednego wystrzału. Zresztą tak dziś uważa ponad 70 % moich Rodaków. Jestem także dumny z tego, że uczestniczyłem w tej bezkrwawej rewolucji i mogłem swoją małą cząstką pomagać Duchowi Św. zmieniać Polskę.

Jak tak słucham tych wszystkich frustratów i wiecznych malkontentów i niezadowolonych, takich jak ty, to mam poczucie, graniczące z pewnością, że ani wtedy, ani dziś nie jesteście w stanie zmieniać świata na lepsze. Może i sprawdzacie się na barykadach, ale kiedy przychodzi zagospodarować, każdego dnia tak ciężko wywalczoną wolność, jesteście bezradni. Macie wtedy mnóstwo pytań do Ducha Św. dlaczego ? po co ? jakim prawem ? Jesteście takim balasatem i hamulcowym przemian.

Dobrze rozumiesz, że to, co sie stało i jak zmieniała się Polska z wielką dumą i pełną zadowolenia gębą adresuję moim dzieciom, wnukom i wszystkim następnym pokoleniom. To właśnie jest kliniczny przykład, jak można i należy ratować pacjenta w beznadziejnej wydawałoby się sytuacji i nieuleczalnej chorobie. W tym przypadku zarówno wiara, jak i rozum nie były na wakacjach. Historia by nam nie wybaczyła, gdybyśmy postąpili inaczej.

O tym encyklikę "Fides et Ratio" napisał Papież Jan Paweł II. I choć jest to zestawienie dwóch różnych wartosci pozornie sprzecznych, to w tamtej rzeczywistosci wzajemnie się uzupełniały. To właśnie zaszczepił w ludzkich sercach, w sercach Polaków Duch Święty. Owoce tego zaszczepienia są dziś powszechnie znane.
pozdrawiam,

Do piotrp:
Wdzięczny za przywołanie nauczania Jana Pawła II chciałem spytać na który z fragmentów encykliki się pan powołuje (przywołam główne myśli):
"Zdolność do abstrakcyjnej refleksji właściwa dla umysłu ludzkiego pozwala, aby nadał on — poprzez aktywność filozoficzną — ścisłą formę swojemu myśleniu i w ten sposób wypracował wiedzę systematyczną, odznaczającą się logiczną spójnością twierdzeń i harmonią treści. Dzięki temu procesowi w środowisku różnych kultur i w różnych epokach osiągnięto rezultaty, które doprowadziły do zbudowania prawdziwych systemów myślowych. W praktyce rodziło to często pokusę utożsamiania jednego tylko wybranego nurtu z całą filozofią. Jest jednak oczywiste, że w takich przypadkach dochodzi do głosu swoista «pycha filozoficzna», która chciałaby nadać własnej wizji, niedoskonałej i zawężonej przez wybór określonej perspektywy, rangę interpretacji uniwersalnej. W rzeczywistości każdy system filozoficzny, choć zasługuje na szacunek jako pewna spójna całość, nie dopuszczająca jakiejkolwiek instrumentalizacji, musi uznawać pierwszeństwo myślenia filozoficznego, z którego bierze początek i któremu powinien konsekwentnie służyć.(...)tenże rozum, skupiony jednostronnie na poszukiwaniu wiedzy o człowieku jako podmiocie, wydaje się zapominać, iż powołaniem człowieka jest dążenie do prawdy, która przekracza jego samego. Bez odniesienia do niej każdy zdany jest na samowolę ludzkiego osądu, a jego istnienie jako osoby oceniane jest wyłącznie według kryteriów pragmatycznych, opartych zasadniczo na wiedzy doświadczalnej, pod wpływem błędnego przeświadczenia, że wszystko powinno być podporządkowane technice. Rezultat jest taki, że — zamiast wyrażać jak najlepiej dążenie do prawdy — rozum chyli się ku samemu sobie pod brzemieniem tak rozległej wiedzy, przez co z dnia na dzień staje się coraz bardziej niezdolny do skierowania uwagi ku wyższej rzeczywistości i nie śmie sięgnąć po prawdę bytu. Nowoczesna filozofia zapomniała, że to byt winien stanowić przedmiot jej badań, i skupiła się na poznaniu ludzkim. Zamiast wykorzystywać zdolność człowieka do poznania prawdy, woli podkreślać jego ograniczenia oraz uwarunkowania, jakim podlega.(...)Uprawniona wielość stanowisk ustąpiła miejsca bezkrytycznemu pluralizmowi, opartemu na założeniu, że wszystkie opinie mają równą wartość: jest to jeden z najbardziej rozpowszechnionych przejawów braku wiary w istnienie prawdy, obserwowanego we współczesnym świecie.(...)W takiej perspektywie wszystko zostaje sprowadzone do rangi opinii.(...) U podstaw wszelkiej refleksji, jaką podejmuje Kościół, leży jego przeświadczenie, że zostało mu powierzone orędzie, które bierze początek z samego Boga (por. 2 Kor 4, 1-2). Wiedzy, którą pragnie przekazać człowiekowi, Kościół nie uzyskał w drodze samodzielnych przemyśleń, choćby najwznioślejszych, ale dzięki przyjęciu z wiarą słowa Bożego (por. 1 Tes 2, 13). U początków naszej wiary znajduje się spotkanie, jedyne w swoim rodzaju, które oznaczało odsłonięcie tajemnicy przez wieki ukrytej (por. 1 Kor 2, 7; Rz 16, 25-26), teraz jednak objawionej: «Spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości objawić siebie samego i ujawnić nam tajemnicę woli swojej (por. Ef 1, 9), dzięki której przez Chrystusa, Słowo Wcielone, ludzie mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają się uczestnikami Boskiej natury»5. Bóg wystąpił z tą całkowicie bezinteresowną inicjatywą, aby dotrzeć do ludzkości i zbawić ją. Bóg jest źródłem miłości i dlatego pragnie być poznany, zaś poznanie Boga przez człowieka nadaje pełny kształt wszelkiemu innemu prawdziwemu poznaniu sensu własnego istnienia, które ludzki umysł jest w stanie osiągnąć.(...)

Ojcowie Soboru Watykańskiego II, kierując wzrok ku Jezusowi objawiającemu, ukazali zbawczy charakter objawienia Bożego w dziejach i opisali jego naturę w następujących słowach: «Przez to zatem objawienie Bóg niewidzialny (por. Kol 1, 15; 1 Tm 1, 17) w nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół (por. Wj 33, 11; J 15, 14-15) i obcuje z nimi (por. Ba 3, 38), aby ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej. Ten plan objawienia urzeczywistnia się przez czyny i słowa wewnętrznie z sobą powiązane, tak że czyny dokonane przez Boga w historii zbawienia ilustrują i umacniają naukę oraz sprawy słowami wyrażone; słowa zaś obwieszczają czyny i odsłaniają tajemnicę w nich zawartą. Najgłębsza zaś prawda o Bogu i o zbawieniu człowieka jaśnieje nam przez to objawienie w osobie Chrystusa, który jest zarazem pośrednikiem i pełnią całego objawienia»8.(...)Historia jest zatem dla Ludu Bożego drogą, którą ma on przejść w całości, aby dzięki nieustannemu działaniu Ducha Świętego ukazała się w pełni treść objawionej prawdy (por. J 16, 13). Również o tym poucza nas Konstytucja Dei verbum, gdy stwierdza, że «Kościół z biegiem wieków dąży stale do pełni prawdy Bożej, aż wypełnią się w nim słowa Boże»11.

12. Historia staje się zatem dziedziną, w której możemy dostrzec działanie Boga dla dobra ludzkości. On przemawia do nas przez to, co jest nam najlepiej znane i łatwo postrzegalne, ponieważ stanowi rzeczywistość naszego codziennego życia, bez której nie umielibyśmy się porozumieć.Wcielenie Syna Bożego pozwala nam zobaczyć rzeczywistość owej ostatecznej syntezy, której umysł ludzki o własnych siłach nie mógłby sobie nawet wyobrazić: Wieczność wkracza w czas, wszystko ukrywa się w małej cząstce, Bóg przybiera postać człowieka. Prawda zawarta w Objawieniu Chrystusa nie jest już zatem zamknięta w ciasnych granicach terytorialnych i kulturowych, ale otwiera się dla każdego człowieka, który pragnie ją przyjąć jako ostateczne i nieomylne słowo, aby nadać sens swojemu istnieniu. Od tej chwili wszyscy mają w Chrystusie dostęp do Ojca; Chrystus bowiem przez swoją śmierć i zmartwychwstanie darował nam życie Boże, które pierwszy Adam odrzucił (por. Rz 5, 12-15). W tym Objawieniu zostaje ofiarowana człowiekowi ostateczna prawda o jego życiu i o celu dziejów: «Tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego» — stwierdza Konstytucja Gaudium et spes12. Poza tą perspektywą tajemnica osobowego istnienia pozostaje nierozwiązywalną zagadką. Gdzież indziej człowiek mógłby szukać odpowiedzi na dramatyczne pytania, jakie stawia sobie w obliczu bólu, cierpienia niewinnych i śmierci, jeśli nie w świetle promieniującym z tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa?(...)Sobór naucza, że «Bogu objawiającemu należy okazać 'posłuszeństwo wiary'»14. To zwięzłe, ale bogate w treść stwierdzenie wyraża jedną z podstawowych prawd chrześcijaństwa. Podkreśla przede wszystkim, że wiara jest odpowiedzią wyrażającą posłuszeństwo Bogu. Wiąże się z tym uznanie Jego boskości, transcendencji i doskonałej wolności. Bóg, który pozwala się poznać, autorytetem swojej absolutnej transcendencji zaświadcza o wiarygodności objawianych przez siebie prawd. Przez wiarę człowiek wyraża akceptację tego Bożego świadectwa. Oznacza to, że w sposób pełny i w całości uznaje za prawdę wszystko, co zostało mu objawione, ponieważ sam Bóg jest jej rękojmią. Ta prawda, którą otrzymuje w darze i której sam nie może się domagać, wpisuje się w kontekst relacji międzyosobowych, nakłaniając rozum, aby otworzył się na jej przyjęcie i uznał jej głęboki sens. Właśnie dlatego akt zawierzenia Bogu był zawsze rozumiany przez Kościół jako moment fundamentalnego wyboru, który angażuje całą osobę. Rozum i wola wyrażają tu w najwyższym stopniu swą naturę duchową, aby pozwolić człowiekowi na dokonanie aktu, w którym realizuje się w pełni jego osobowa wolność15. Wolność zatem nie tylko towarzyszy wierze — jest jej nieodzownym warunkiem.(...)Chrześcijańskie Objawienie to prawdziwy drogowskaz dla człowieka, który podlega zarówno uwarunkowaniom mentalności koncentrującej uwagę na subiektywnych doznaniach, jak i ograniczeniom logiki technokratycznej; jest ostatnią daną przez Boga szansą powrotu do pełni pierwotnego zamysłu miłości, którego początkiem było stworzenie. Człowiek, który pragnie poznać prawdę, skoro potrafi jeszcze sięgnąć wzrokiem poza samego siebie i poza własne zamierzenia, ma możliwość odzyskania właściwej postawy wobec własnego życia, jeśli tylko podąża drogą prawdy. Do jego sytuacji można trafnie zastosować słowa Księgi Powtórzonego Prawa: «Polecenie to bowiem, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: 'Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je'. I nie jest za morzem, aby można było powiedzieć: 'Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je'. Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić» (30, 11-14). Echem tych słów jest słynna myśl świętego filozofa i teologa Augustyna: «Noli foras ire, in te ipsum redi. In interiore homine habitat veritas»21.(...)Gdy człowiek nie przestrzega tych zasad, naraża się na niepowodzenie i może ostatecznie znaleźć się w sytuacji «głupca». Według Biblii tego rodzaju głupota niesie z sobą zagrożenie dla życia. Głupiec bowiem łudzi się, że posiada rozległą wiedzę, ale w rzeczywistości nie potrafi skupić uwagi na sprawach istotnych. Nie pozwala mu to zaprowadzić ładu we własnym umyśle (por. Prz 1, 7) ani przyjąć właściwej postawy wobec samego siebie i najbliższego otoczenia. Gdy wreszcie posuwa się do stwierdzenia, że «Boga nie ma» (por. Ps 14 [13], 1), ujawnia z całkowitą jasnością, jak znikoma jest jego wiedza i jak daleko mu jeszcze do pełnej prawdy o rzeczach, o ich pochodzeniu i przeznaczeniu.(...)

Księga Rodzaju opisuje obrazowo tę kondycję człowieka, opowiadając, że Bóg umieścił go w ogrodzie Eden, pośrodku którego rosło «drzewo poznania dobra i zła» (por. 2, 17). Znaczenie tego symbolu jest jasne: człowiek nie był w stanie samodzielnie rozeznać i rozsądzić, co jest dobre, a co złe, ale miał kierować się wyższą zasadą. Ślepa pycha zrodziła w naszych prarodzicach złudne przekonanie, że są niezależni i samodzielni, mogą się zatem obyć bez wiedzy pochodzącej od Boga. Skutki ich pierwotnego nieposłuszeństwa dotknęły wszystkich ludzi, zadając rozumowi rany, które od tamtej chwili miały się stać przeszkodą na jego drodze do pełnej prawdy. Ludzka zdolność poznania prawdy została zaćmiona na skutek odwrócenia się od Tego, który jest źródłem i początkiem prawdy. Także o tym mówi Apostoł, ukazując, jak bardzo myśli człowieka stały się na skutek grzechu «nikczemne», a jego rozumowanie wypaczone i wiodące do fałszu (por. Rz 1, 21-22). Oczy umysłu nie mogły już widzieć wyraźnie: stopniowo rozum stał się więźniem samego siebie. Przyjście Chrystusa było wydarzeniem zbawczym, gdyż uwolniło rozum od jego słabości, rozrywając kajdany, w które sam się zakuł.(...)Rozum nie może sprawić, że straci sens tajemnica miłości, której symbolem jest Krzyż, natomiast Krzyż może dać rozumowi ostateczną odpowiedź, której ten poszukuje. Nie mądrość słów, ale Słowo Mądrości jest tym, co św. Paweł wskazuje jako kryterium prawdy, a tym samym zbawienia.

Mądrość Krzyża przekracza zatem wszelkie granice kulturowe, jakie można by jej narzucić, i każe otworzyć się na powszechność zawartej w niej prawdy. Jakież wyzwanie zostaje tu rzucone naszemu rozumowi i jakąż korzyść może on odnieść, jeśli je podejmie! Filozofia nawet o własnych siłach jest w stanie dostrzec, że człowiek nieustannie przekracza samego siebie w dążeniu do prawdy, natomiast z pomocą wiary może otworzyć się na «szaleństwo» Krzyża i przyjąć je jako słuszną krytykę tych, którzy błędnie mniemają, że posiedli prawdę, choć uwięzili ją na płyciznach swojego systemu. Orędzie Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego jest rafą, o którą może się rozbić powiązanie wiary i filozofii, ale poza którą otwiera się nieskończony ocean prawdy. Wyraźnie ujawnia się tutaj granica między rozumem i wiarą, ale dokładnie zostaje też zakreślony obszar, na którym może dojść do ich spotkania.(...)rozwój znacznej części nowożytnej myśli filozoficznej dokonywał się przy stopniowym oddalaniu się od chrześcijańskiego Objawienia, sprowadzając ją nawet na pozycje jawnie z nim sprzeczne. W ubiegłym stuleciu proces ten osiągnął apogeum. Niektórzy przedstawiciele idealizmu starali się na różne sposoby przekształcić wiarę i jej treści, nawet tajemnicę śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, w struktury dialektyczne poddające się pojmowaniu racjonalnemu. Temu nurtowi przeciwstawiały się różne formy humanizmu ateistycznego, wypracowane pod względem filozoficznym. Uznały one wiarę za czynnik alienujący i szkodliwy dla rozwoju pełnej racjonalności. Nie wahały się przy tym nadać sobie statusu nowych religii i stały się podstawą programów społecznych i politycznych, prowadzących do powstania systemów totalitarnych, które przysporzyły ludzkości wielu cierpień.W sferze badań przyrodniczych rozpowszechniła się stopniowo mentalność pozytywistyczna, która nie tylko zerwała wszelkie powiązania z chrześcijańską wizją świata, ale — co ważniejsze — zrezygnowała też z wszelkich odniesień do wizji metafizycznej i moralnej. W wyniku tego zaistniało niebezpieczeństwo, że niektórzy ludzie nauki, rezygnując z jakichkolwiek odniesień etycznych, nie stawiają już w centrum swej uwagi osoby ludzkiej i całości jej życia. Co więcej, część z nich, świadoma możliwości otwartych przez rozwój techniki, wydaje się ulegać nie tylko logice rynku, ale także pokusie zdobycia demiurgicznej władzy nad przyrodą, a nawet nad samym bytem ludzkim.Konsekwencje kryzysu racjonalistycznego przyjęły w końcu postać nihilizmu. Dla naszych współczesnych ma on swoisty urok jako filozofia nicości. Według teorii jego zwolenników poszukiwanie stanowi cel sam w sobie, nie istnieje bowiem nadzieja ani możliwość osiągnięcia celu, jakim jest prawda. W interpretacji nihilistycznej życie jest jedynie sposobnością do poszukiwania doznań i doświadczeń, wśród których na pierwszy plan wysuwa się to, co przemijające. Nihilizm jest źródłem rozpowszechnionego dziś poglądu, że nie należy podejmować żadnych trwałych zobowiązań, ponieważ wszystko jest ulotne i tymczasowe.(...)«Człowiek dzisiejszy zdaje się być stale zagrożony przez to, co jest jego własnym wytworem, co jest wynikiem pracy jego rąk, a zarazem — i bardziej jeszcze — pracy jego umysłu, dążeń jego woli. Owoce tej wielorakiej działalności człowieka zbyt rychło i w sposób najczęściej nie przewidywany nie tylko i nie tyle podlegają 'alienacji' w tym sensie, że zostają odebrane temu, kto je wytworzył, ile — przynajmniej częściowo, w jakimś pochodnym i pośrednim zakresie skutków — skierowują się przeciw człowiekowi. Zostają przeciw niemu skierowane lub mogą zostać skierowane przeciwko niemu. Na tym zdaje się polegać główny rozdział dramatu współczesnej ludzkiej egzystencji w jej najszerszym i najpowszechniejszym wymiarze. Człowiek coraz bardziej bytuje w lęku. Żyje w lęku, że jego wytwory — rzecz jasna nie wszystkie i nie większość, ale niektóre, i to właśnie te, które zawierają w sobie szczególną miarę ludzkiej pomysłowości i przedsiębiorczości — mogą zostać obrócone w sposób radykalny przeciwko człowiekowi»(...)

Historia pokazuje jednak, że myśl filozoficzna, zwłaszcza nowożytna, nierzadko schodzi z właściwej drogi i popełnia błędy. Magisterium nie jest zobowiązane ani uprawnione do interwencji, które miałyby uzupełniać luki występujące w jakimś niedoskonałym wywodzie filozoficznym. Ma natomiast obowiązek interweniować zdecydowanie i jednoznacznie, gdy dyskusyjne tezy filozoficzne zagrażają właściwemu rozumieniu prawd objawionych oraz gdy szerzy się fałszywe i jednostronne teorie, które rozpowszechniają poważne błędy, naruszając prostotę i czystość wiary Ludu Bożego.(...)teologia moralna musi odwoływać się do właściwie uformowanej filozoficznej wizji natury ludzkiej i społeczeństwa, a także ogólnych zasad rządzących wyborami etycznymi.(...)określona kultura nigdy nie może się stać kryterium oceny, a tym bardziej ostatecznym kryterium prawdy w odniesieniu do Objawienia Bożego.(...)Wielkie wyzwanie, jakie stoi przed nami u kresu obecnego tysiąclecia, wyzwanie równie nieuniknione jak pilne, polega na przejściu od fenomenu do fundamentu. Nie można zatrzymać się na samym doświadczeniu; także wówczas gdy wyraża ono i ujawnia wewnętrzność człowieka i jego duchowość, refleksja racjonalna winna docierać do poziomu istoty duchowej i do fundamentu, który jest jej podłożem. A zatem refleksja filozoficzna, która wykluczałaby wszelkie otwarcie na metafizykę, byłaby zupełnie nieprzydatna do pełnienia funkcji pośredniczącej w zrozumieniu Objawienia.(...)Nacisk kładziony na potrzebę zachowania ścisłej ciągłości między współczesną refleksją filozoficzną a myślą wypracowaną przez tradycję chrześcijańską ma zażegnać niebezpieczeństwo, jakie kryje się w niektórych nurtach myślowych, dzisiaj szczególnie rozpowszechnionych. Uważam, że warto je omówić choćby pokrótce, aby zwrócić uwagę na zawarte w nich błędy i wynikające stąd zagrożenia dla filozofii.

Pierwszy z tych nurtów określany jest mianem eklektyzmu, który to termin oznacza postawę kogoś, kto w swoich poszukiwaniach, w nauczaniu i w argumentacji, także w sferze teologii, ma zwyczaj posługiwać się izolowanymi ideami zaczerpniętymi z różnych filozofii, nie bacząc ani na ich spójność i systematyczne powiązanie, ani na ich kontekst historyczny. W ten sposób pozbawia się możliwości odróżnienia cząstki prawdy zawartej w danej myśli od tego, co może w niej być błędne lub chybione. (...)zasadniczą cechą historyzmu jest to, że uznaje on wybraną filozofię za prawdziwą, jeśli odpowiada ona wymogom danej epoki i spełnia wyznaczone jej zadanie historyczne. Podważa się w ten sposób — przynajmniej pośrednio — trwałą wartość prawdy. To co jest prawdziwe w jednej epoce — twierdzi historysta — może nie być prawdziwe w innej. W konsekwencji historia myśli staje się dla niego jedynie zbiorem zabytków, z którego może czerpać przykłady dawnych poglądów, dzisiaj już w znacznej mierze przestarzałych i pozbawionych wszelkiego znaczenia dla teraźniejszości.(...)scjentyzm. Ta koncepcja filozoficzna nie uznaje wartości innych form poznania niż formy właściwe dla nauk ścisłych, spychając do sfery wytworów wyobraźni zarówno poznanie religijne i teologiczne, jak i wiedzę z dziedziny etyki i estetyki.(...)Trzeba niestety stwierdzić, że scjentyzm zalicza wszystko, co dotyczy pytania o sens życia, do sfery irracjonalnej lub do domeny wyobraźni. Trudno też pogodzić się ze stosunkiem tego nurtu myślowego do innych wielkich zagadnień filozofii, które albo całkowicie ignoruje, albo też poddaje analizie opartej na powierzchownych analogiach, pozbawionych racjonalnych podstaw. Prowadzi to do zubożenia ludzkiej refleksji przez usunięcie z jej zasięgu owych fundamentalnych pytań, które animal rationale od początku swego życia na ziemi nieustannie sobie zadawał. Uporawszy się w ten sposób z krytyką opartą na wartościowaniu etycznym, mentalność scjentystyczna zdołała wpoić wielu ludziom pogląd, iż wszystko to, co technicznie wykonalne, staje się tym samym także dopuszczalne moralnie.(...)pragmatyzm — sposób myślenia tych, którzy dokonując wyborów nie widzą potrzeby odwołania się do refleksji teoretycznej ani do ocen opartych na zasadach etycznych. Ten nurt myślowy ma doniosłe konsekwencje praktyczne. W szczególności doprowadził do ukształtowania się pewnej koncepcji demokracji, w której nie ma miejsca na jakiekolwiek odniesienie do zasad o charakterze aksjologicznym, a więc niezmiennych: o dopuszczalności lub niedopuszczalności określonego postępowania decyduje tu głosowanie większości parlamentarnej105. Konsekwencje takiego założenia są oczywiste: najważniejsze wybory moralne człowieka zostają w rzeczywistości uzależnione od decyzji podejmowanych doraźnie przez organy instytucjonalne. Więcej — nawet sama antropologia jest w dużej mierze uwarunkowana przez jednowymiarową wizję człowieka, w której nie mieszczą się ani wielkie dylematy etyczne, ani też refleksja egzystencjalna nad sensem cierpienia i ofiary, życia i śmierci.(...)wizję nihilistyczną, która jest jednocześnie odrzuceniem wszelkich fundamentów i negacją wszelkiej prawdy obiektywnej. Nihilizm nie tylko pozostaje w sprzeczności z wymogami i z treścią słowa Bożego, ale przede wszystkim jest zaprzeczeniem człowieczeństwa człowieka i samej jego tożsamości. Nie wolno bowiem zapominać, że usunięcie w cień zagadnień bytu prowadzi nieuchronnie do utraty kontaktu z obiektywną prawdą, a w konsekwencji z fundamentem, na którym opiera się ludzka godność. W ten sposób stwarza się możliwość wymazania z oblicza człowieka tych cech, które ujawniają jego podobieństwo do Boga, aby stopniowo wzbudzić w nim destrukcyjną wolę mocy albo pogrążyć go w rozpaczy osamotnienia. Gdy człowiekowi odbierze się prawdę, wszelkie próby wyzwolenia go stają się całkowicie nierealne, ponieważ prawda i wolność albo istnieją razem, albo też razem marnie giną106.(...)Kościół ma na uwadze dwa cele jednocześnie — obronę godności człowieka i głoszenie ewangelicznego orędzia. Najpilniejszym warunkiem realizacji tych zadań jest dziś doprowadzenie ludzi do odkrycia własnej zdolności poznania prawdy124 oraz tęsknoty za najgłębszym i ostatecznym sensem istnienia. W perspektywie tych głębokich dążeń, wpisanych przez Boga w ludzką naturę, jaśniejsze staje się też ludzkie i zarazem humanizujące znaczenie słowa Bożego. Dzięki pośrednictwu filozofii, która stała się też prawdziwą mądrością, człowiek współczesny będzie się mógł przekonać, że tym bardziej jest człowiekiem, im bardziej otwiera się na Chrystusa zawierzając Ewangelii."

Cóż panie piotrzep, milczenie charakterystyczne i kompromitujące, gdy pytamy o konkret. Sami sobie panowie strzelacie w stopę, a przy tym odbieracie prawo głosu, twierdząc, że kierujecie się nauczaniem Papieża, które jednocześnie macie, doskonale widać gdzie. Ta schizofrenia, nie wiem czy umysłowa, ale z pewnością moralna, świadczy tylko o cynizmie i tupecie. Słowa, słowa, słowa. A czyny świadczą przeciw wam. Sami sobie odbieracie prawo tytułowania się katolikami. Każdy, kto neguje oficjalne nauczanie Kościoła, a takim jest encyklika, zaciąga na siebie grzech ciężki i wyłącza się ze wspólnoty Kościoła. A te minusy stawiane, nie mnie przecież, tylko temu nauczaniu świadczą dobitnie z kim mamy do czynienia. Proszę panów, to jest samobój. Ale dziękuję za to, że przynajmniej była okazja do przypomnienia zawsze aktualnego nauczania Kościoła. Jak widać, panów ono nie dotyczy, stąd ta grobowa cisza na poparcie gołosłownych twierdzeń.

M.R.

wybacz, ale są jeszce dla mnie sprawy ważniejsze niż ciągłe odpowiadanie na twoje tasiemcowe wpisy. Już raz cię prosiłem, by były krótsze, bardziej logiczne i zrozumiałe dla innych, a przede wszystkim pozbawione elementu chamskiego obrażania. Pozostałeś głuchy, a nadto wmieszałeś w tą swoją wrogą i nienawistną retorykę papieską encyklikę, chcą nam wmówić, że dla ciebie nauczanie Kościoła jest drogą, prawdą i życiem.

Tymczasem jest dokładnie odwrotnie. Pod przykrywką Ewangelii obrażasz bliźniego, w ordynarny i chamski sposób stawiasz nieprawdziwe zarzuty, gardzisz drugim człowiekiem, zwłaszcza jeżeli myśli inaczej niż ty. Jest mi wstyd, jako człowiekowi wiary, za twoje zachowanie i słowa, który wypisujesz.

Pamiętaj M.R., że słowa, które wypowiadasz o mnie, czy o innych, najpierw świadczą o tobie.
pozdrawiam,

Niestety nie ma możliwości odpowiedzi pod ostatnim wpisem piotrap, więc tak jak potrafię odpowiadam. Parę cytatów z jego głosu tolerancji, wyrozumiałości i miłości bliźniego, zwanego inaczej polityką miłości, którą się tak szczyci:
"Przyjacielu M.R.

po tym co wypisujesz wypada mi się podpisać pod wpisem dokonanym powyżej o nicku "A co na to..."

Być może nie ma u ciebie lekarza rodzinnego, ale jakaś chyba służba zdrowia funkcjonuje ?
życząc zdrowia oraz darów Ducha Świętego, pozostaję z pozdrowieniami,"
Dziękując, że podpisał się pan wreszcie pod anonimowym do tej pory wpisem odsyłającym mnie do psychiatry, co jak rozumiem stanowi merytoryczną odpowiedź na moje konkretne zarzuty (odpowiedź znaną zresztą od czasów tzw. schizofrenii bezobjawowej, na którą automatycznie cierpieli wszyscy, którzy nie dostrzegali w jak szczęśliwym systemie żyją), dostrzegam, że jest pan człowiekiem renesansu - dziennikarz wyborczej, górnik i lekarz psychiatra w jednej osobie. Cóż ja mam skończone niestety tylko dwa fakultety i to dawno temu, za to w żadnej z pańskich specjalności, dlatego chylę czoła, chylę czoła, nad mądrością i adekwatnością odpowiedzi. Chciałbym tylko nieśmiało zauważyć, prosząc o wyrozumiałość, że nie życzę sobie, by mnie pan tytułował swoim przyjacielem, ponieważ ja przyjaźni z panem bynajmniej nie oczekuję i nie ośmieliłby się aż tak spoufalać z tak wybitną osobą, która jest ponad wszelkie argumenty.
Nie musi mnie też pan tytułować "Drogi M.R." w zupełności wystarczy mi wpis z 17.07, który w pełni oddaje charakter naszych wzajemnych relacji "M.R. (...) Pod przykrywką Ewangelii obrażasz bliźniego, w ordynarny i chamski sposób stawiasz nieprawdziwe zarzuty, gardzisz drugim człowiekiem, zwłaszcza jeżeli myśli inaczej niż ty. Jest mi wstyd, jako człowiekowi wiary, za twoje zachowanie i słowa, który wypisujesz.

Pamiętaj M.R., że słowa, które wypowiadasz o mnie, czy o innych, najpierw świadczą o tobie."
Jako żywo, z wzajemnością szanowny panie, z wzajemnością. Nie ośmielę się zapytać, w co pan wierzy, bo że w nie w Ewangelię, to już chyba ustaliliśmy. Proszę się nie obrazić, ale wydaje mi się, że to właśnie pan pod przykrywką wg pana Ewangelii zajmuje się tutaj notorycznie obrażaniem katolików i ludzi o odmiennych od pana poglądach i odmiennym widzeniu rzeczywistości, traktowaniem ich z arogancką wyższością i poufałym politowaniem, niegodnym rzeczowej dyskusji i merytorycznej odpowiedzi, a jedynie zasługujących na inwektywy. Łatwo było rzucić hasło "Fides et ratio", tyle, że jest to encyklika skierowana głownie do filozofów i teologów, o co, mimo, że bardzo pan się stara stworzyć takie wrażenie, pana nie podejrzewam. Żeby nie być gołosłownym, przytoczę pana wypowiedź na ten właśnie temat:
"O tym encyklikę "Fides et Ratio" napisał Papież Jan Paweł II. I choć jest to zestawienie dwóch różnych wartosci pozornie sprzecznych, to w tamtej rzeczywistosci wzajemnie się uzupełniały. To właśnie zaszczepił w ludzkich sercach, w sercach Polaków Duch Święty. Owoce tego zaszczepienia są dziś powszechnie znane."
Nie wiem o czym wg pana napisał Papież, ale wszyscy mieli okazję się przekonać, że nijak nie da się pod encyklikę podciągnąć pana wypowiedzi, w pana rozumieniu, to znaczy, że stanowi ona panegiryk na cześć pańskich wypowiedzi. Raczej słowa dotkliwej krytyki opisującej sposób myślenia łudząco podobny do pańskiego, jak myślenie głupców. (To akurat są słowa Pisma Świętego, które Papież tylko przypomina). Natomiast pana kolejne zdania, które pozwoliłem sobie powyżej przytoczyć, pan daruje, ale przypominają bełkot bez sensu i treści, typowy dla nowomowy partyjnej. No filozofia to, to nie jest, co najwyżej filozofujstwo, jak mawiał pewien znany filozof, na którego wykładach też bywałem. Pan rozumie co pan napisał?
Nie wiedziałem też, że przytoczenie głównych myśli błogosławionego Papieża Jana Pawła II, zawartych w encyklice na którą się pan tak ochoczo powołuje aż tak pana obrazi. Cóż pozostawiam to zatem pana sumieniu. Jak widać, odezwało się jednak, więc może nie wszystko stracone? Skoro tak pana te słowa dotknęły, to jet mi na prawdę przykro, tym niemniej proszę nie traktować słów Papieża jak Ewangelii, to "tylko" nauczanie Kościoła. Nie jest ono też przykrywką Ewangelii, tylko na niej oparte, choć jak widać dotknęło ono pana do żywego (taka jest moc żywego Słowa szanowny panie), skoro pozwolił pan sobie na takie jego określenie pod moimi cytatami z encykliki: "Pod przykrywką Ewangelii obrażasz bliźniego, w ordynarny i chamski sposób stawiasz nieprawdziwe zarzuty, gardzisz drugim człowiekiem, zwłaszcza jeżeli myśli inaczej niż ty." W którym miejscu papieskiego nauczania dostrzegł te wszystkie moje grzechy ciężkie? Gdyby zechciał pan konkretniej, ułatwiłoby mi to rachunek sumienia. Bo tak, to jak zwykle mało konkretnie, choć chyba nareszcie szczerze. To uprzedzę pana, że mam wykształcenie teologiczne, które zdobyłem zanim pan jeszcze zasiadł przy okrągłym stole i z encyklik papieskich (oczywiście nie tej, ta jest późniejsza, ale też ją lubię) zdawałem dosyć trudny egzamin. Jestem także inżynierem biochemikiem (od jeszcze wcześniejszych czasów), to tak a`propos pana wpisów na temat in vitro w innym wątku, w którym się pan wypowiada. Przy okazji - nie wiem, który z nas jest starszy, w czasach gdy pan z dumą popijał wódkę z Kiszczakiem, Urbanem i sp. przy okrągłym stole i pod nim, jak widać z archiwalnych zdjęć UB, ja już dawno byłem po wszystkich studiach i od lat pracowałem zarobkowo. Jeśli chce pan merytorycznej dyskusji - służę, ale jak widać - takie pana obrażają i nużą. Dużo łatwiej włazić katolikom w szkodę, jak zauważyłem. Zapewniam, że mnie dyskusje z panem nudzą jeszcze bardziej niż pana ze mną i chętnie bym je zakończył, co nie oznacza, że pozwolę panu wypisywać dowolne brednie, (bo trudno to inaczej określić), tylko dlatego, że to portal katolicki. Natomiast z pokorą przyjmuję dezyderat, bym się douczył historii, to nigdy nie zawadzi, czego i panu życzę.

Przepraszam, ze zapytam. a w jakim "chrzescijanskim" kraju Pan teraz przebywa, jezeli Polska dzis jest dla Pana za malo chrzescijanska?

I czy ma Pan w tym kraju taki wplyw na jego losy, jaki mialby Pan w Polsce, czy po prostu rozkoszuje Pan sie samym faktem opuszczenia Polski z powodow ideologicznych i jest Panu obojetne jak chrzescijanski jest kraj, ktory udzieli Panu gosciny?

O. prof. Innocent Maria Bocheński, światowej sławy logik, i filozof, który skompromitował marksizm-leninizm na jego gruncie, a którego paru wykładów miałem przyjemność wysłuchać, miałby na tym "forum" materiał badawczy do swojej pracy. Popełnił m. in. małą książeczkę - "100 zabobonów", to co panowie tu szerzycie, to nie sto, a setki zabobonów. Oj miałby tu używanie. Nie sposób wszystkiego skomentować, jak choćby ta "mądrość", że Polacy w 1989 r. okazali się mądrzejsi przed szkodą. Jacy Polacy, którzy Polacy, przed jaką szkodą? Ma pan na myśli siebie, czy tych, którzy ustawili proces transformacji w ten sposób, by obronić swoje interesy kosztem społeczeństwa? Proszę porównać Niemcy (NRD) z Polską, albo Czechy z Polską, choć rozumiem, że uruchomienie szarych komórek może przekraczać możliwości kogoś parającego się wyłącznie klikaniem, to przecież spróbować nie zawadzi. Pomijam już te brednie o bezpaństwowym kapitale, które mogą szerzyć tylko bezpaństwowcy, czy przypisywane jednemu z pierwszych premierów nowoustrojowych powiedzenie, że pierwszy milion trzeba ukraść. Pytałem się wtedy, skoro trzeba pierwszy, to dlaczego nie można następnych? Proszę mi logicznie uzasadnić tą niemożność? Bo... O wiele bardziej przemawiało do mnie przemówienie Ojca Świętego w Skoczowie, że Polska zginie bez ludzi sumienia. I tego właśnie doświadczamy. A wszystko to co się wydarzyło pomiędzy, dowodzi słuszności tego stwierdzenia i doskonale go obrazuje. Natomiast jedno panów stwierdzenie, które tu się przewija wte i wewte, muszę skompromitować. Otóż wg panów najlepszym ustrojem społecznym jest demokracja (według mnie historia dowiodła, że monarchia, dlatego wybrałem kraj, który jest królestwem, nie republiką). A ja się pytam na jakiej podstawie? Wg panów winę za to, że mamy w Polsce to co mamy - rozpasany bandytyzm rządowy w poczuciu pełnej bezkarności, rządy oligarchów i nie wiadomo kogo, bezrobocie i korupcję, niszczenie rodziny i życia od poczęcia, aż do śmierci, to wynik wolnych wyborów demokratycznych dokonanych przez ludzi. Tak? A na jakiej to niby podstawie ludzie, ktorzy nigdy nie mieli do czynienia z demokracją mieliby protestować, gdy pani prezes (katoliczka z Odnowy w Duchu Świętym) oddając polskie banki w obce ręce twierdziła, że kapitał nie ma ojczyzny? No tak, każdy z moich rodaków, poprzewracał w kieszeni 100 zł i stwierdził - bezpaństwowe. A gdy premier rządu twierdził, że pierwszy milion trzeba ukraść, to moi rodacy, mieli się rozejrzeć po swoich fabrykach i stwierdzić: no tak, my się dorobiliśmy tych fabryk kradnąc na potęgę! Panowie, wy kpicie, czy o drogę pytacie? Według panów zabobonu, demos, czyli lud, Kowalski, który skończył zawodówkę elektryczną jak Lech Wałęsa, czy Nowak, który jest weterynarzem, mają pełnię kompetencji, by ustalać zasady ustrojowe, określać ordynację wyborczą, decydować o prywatyzacji sektorów gospodarki, ustroju emerytalnym, decydować o założeniach obronności kraju itp. A ja twierdzę, że demokracja bez wartości jest totalitarnym wynaturzeniem. Obywatele mają prawo być przede wszystkim dobrze rządzeni i żyć w dobrobycie, pewni swojego losu, a nie okradani na lewo i prawo. To elity społeczne, których Polska nie ma, bo wy żadną elitą nie jesteście, choć i to kolejny zabobon - za taką się uważacie, powinny wyznaczać cele i kierunki dla narodu. To jest właśnie ten problem, że z panów wypowiedzi przebija bezmierna pycha i pogarda wobec narodu, za którego elitę się uważacie. Pardon, społeczeństwa, bo wy pojęcia naród nie uznajecie. Otóż ubraliście naród w łachmany, żywiąc do niego głeboką pogardę, a teraz ośmielacie się z tupetem twierdzić - przecież to naród dokonał w pełni demokratycznego wyboru. Benedykt XVI pozdrowił uczestników pielgrzymki Radio Maryja, modlących się. jak zaznaczył o prześladowaną w Polsce rodzinę i o wolność słowa, której, jak stąd jasno wynika, po prostu nie ma. I to jest oczywiste i zauważalne na świecie dla każdego postronnego obserwatora, oprócz panów. No ale wy ani postronni, ani bezstronni. I nie dziwię się, że chcecie zamknąć gębę nie tylko Radiu Maryja, ale i Gościowi Niedzielnemu i wszystkim innym mediom, w których można jeszcze usłyszeć prawdę. W waszej nowomowie totalitaryzm to nowa nazwa demokracji. I nie ma to nic wspólnego, z lepszym czy gorszym rządzeniem Polską. To kwestia podstawowa, ustrojowa. Obecna ordynacja wyborcza, której założenie przeczytałem sobie, zanim podpisał je Wałęsa, uniemożliwia, o czym dobrze wiecie, rzeczywiste i demokratyczne wybory ludzi, których można rozliczyć i zweryfikować za to jak się sprawują. Wy jesteście nietykalni. To sobie zapewniliście, jak wam się wydaje - na pokolenia. A kłamiecie, tak samo jak Wielowiejski (też katolik), który przed wyborami zarzekał się, ze on złoży mandat, gdyby Jaruzelski został prezydentem, a potem pierwszy przyłożył rękę do tego by nim został. I o czym tu mowa? Oparliście Polskę na kłamstwie i przekręcie jako podstawie ustrojowej, jakby z góry zakładają, że o wolności nie mamy co marzyć. Byłe przy tym u samego początku i dostawałem szału, jak to słyszałem. A teraz dalej, jak przez ostatnie ponad 20 lat usiłujecie sprzedawać to kłamstwo o rozwadze. Tak, z perspektywy czasu można powiedzieć, że była to rozwaga upiorna. Cóż, historia was rozliczy. Tego akurat jestem pewien.

Czyli jednak zaden kraj bardziej chrzescijanski niz Polska. To po co bylo wyjezdzac? No, chyba ze nie o chrzescijanstwo chodzilo...

Co z tego, ze nominalnie monarchia?
I tak w praktyce demokracja. Krolowa angielska ma tyle do powiedzenia, co jej premier pozwoli. Tyle ze ladnie reprezentuje.

Przyjacielu M.R.

po tym co wypisujesz wypada mi się podpisać pod wpisem dokonanym powyżej o nicku "A co na to..."

Być może nie ma u ciebie lekarza rodzinnego, ale jakaś chyba służba zdrowia funkcjonuje ?
życząc zdrowia oraz darów Ducha Świętego, pozostaję z pozdrowieniami,

"Rozumiem twoje frustracje i żale, bo rzeczywiście z treści twoich przydługawych wystąpień na tym portalu, nie zawsze logicznych, zrozumiałych, a nawet nieprawdziwych, często innym ubliżąjących, jak ten powyżej, wyziera obraz człowieka, który ma ogromny żal do Polaków, że okazali się 1989 roku mądrzejści przed szkodą. "
Kto napisał, ten chamski cytat, cynicznie obrażający bliźniego? Odpowiadam. piotrp.

KaeL, a mnie twoje komentarze na temat odpowiedzialnosci obywateli za panstwo smiesza, bo nawet w Polsce nie mieszkasz i nie masz pojecia jak sie tu zyje.
Zachecalam cie wiele razy zebys sie tu przeprowadzila z Niemiec, ale tobie wydaje sie ze wizyty u rodziny zalatwiaja sprawe.
Infrastuktura polskiego panstwa nie dziala, panstwo jest tylem do obywatela wiec jak obywatel ma sie posuwac naprzod i posuwac naprzod panstwo? Jest wielu chetnych obywateli, ale prawo skutecznie zniecheca do dzialania, prawo powinno byc dla obywateli a nie obywatele dla prawa.

Panie Jacku, zgadzam sie panskimi tezami na temat lemingow. Jednoczesnie troche mi ich szkoda.Pracuje z lemingami to czesto sympatyczni ludzie ale oni niestety uciekaja od trudnych tematow. Szkoda bo moze jakby sie tak szybko nie ploszyli to w koncu dochodziliby do jakis swoich, przemyslanych wnioskow. Wiec moze nie ploszyc lemingow? moze pomalutku wlacza swoje wlasne myslenie oparte na faktch z zycia wzietych?
Wiem,wiem nadzieja matka glupich ale bez niej zyc sie nie da.
pozdrawiam.

Gdyby Pan przeczytal moj post uwaznie, zauwazylby Pan, iz napisalem, ze rola obywateli nie konczy sie na wyborach. Poza tym nie piszemy w tym wzgledzie o panstwie jako o zwyklych obywatelach, bo to zrozumiale. Piszemy natomiast o wladzy panstwowej, gdzie rola zwyklych obywateli w rzadzeniu (pimijajac wybory) jest ograniczona. Pozostaje natomiast jak najbardziej odpowiedzialnosc za panstwo, ktora wyraza sie m.in. w krytycznym stosunku do pewnych negatywnych dzialan wladzy panstwa, zwlaszcza, jesli owe dzialania maja znamiona wrecz oszustwa(przed wyborami mowilem jedno, potem robilem drugie). Po wtore, panstwo, ktore ingoruje znaczna czesc swoich obywateli, nie dziala wcale jak jego obywatele, jak pan napisal. Dziala jedynie na korzysc pewnych waskich grup interesow. Prosze nie zabraniac komus krytykowac wladzy, nawet jesli nie ma od razu programu naprawczego pod reka.

maju, gdybys pomieszkala w jakims kraju UE poza Polska, no, moze jeszcze Rumunia czy Bulgaria, choc na pol roku, to zobaczylabys, ze funkcjonowanie panstwa zalezy od funkcjonowania obywateli.

Najgorsze przepisy nie sa takie zle, jak niekompetentni urzednicy, krewni i znajomi, ktorzy zalatwiaja dla siebie i rodziny, a innych traktuja jak gorszy gatunek, ktory moze poczekac i globalnie ignoruja kazde prawo, wiedzac z gory ze jest glupie i bez sensu.

A wszyscy sa wzorowymi katolikami, ktorzy jak Pani Bątkiewicz - Brożek pouczaja wszystkich, lacznie z prymasami innych krajow, jak to powinno byc "prawidlowo", bo ... w Polsce tak jest.

Jezeli ktos chce, zeby jego panstwo funkcjonowalo, to MUSI zaczac od siebie.
To on musi znac prawo i go przstrzegac, przynajmniej na poziomie podstawowym (przepisy ruchu drogowego!).
To on musi sprawnei obslugiwac swoich klientow, obojetnie czy jako pani w okienku na poczcie, w przychodni, czy w urzedzie.
To on musi solidnie wypelniac swoje obowiazki i probowac zmienic to, co moze zmienci. ale nie, zeby jemu bylo lepiej, tylko zeby bylo DOBRZE. Przynajmniej tam, gdzie on pracuje.

No ale PO CO? Latwiej podzielic swiat na siebie i lemingow, nawrzucac wladzy i odpoczac przed komputerem. W poczuciu spelnionego obowiazku (mozliwe ze nawet uzasadnionej) krytyki.

@hs, Pan do mnie pisze?

Bo ja pisze komentarz do tekstu Redaktora katolickiego czasopisma Jacka Dziedziny, jako calosci.

A jezeli przeczyta Pan ten teskt, to (moze) zauwazy Pan, z jakim nastawieniem pan redaktor ten tekst napisal.

Nie, zeby wypomniec "wladzy" jej niekompetencje (zalozmy, ze pan Redaktor poza obserwacja faktow, potrafi ocenic ich przyczyny - bo ja nie potrafie w tej akurat kwestii), tylko przy okazji powiedziec tym, ktorzy osmieliliby sie myslec inaczej, ze sa lemingami i nawet nie sa srednio rozgarnieci. To jest poczatek i srodek tekstu.

Ja pamietam czasy, kiedy byla tylko jednynie sluszna linia pogladow i kazdy, kto myslal inaczej z gory powinien wiedziec, ze jest "wrogiem ludu".

I wydawalo mi sie, ze czasopismo katolickie, to jednak nie czasopismo jedynej slusznej partii. I ton wypowiedzi moze byc rzeczowy. Nawet jezeli sie krytykuje. A krytyka jest podbudowana wiedza, a nie emocjami i insynuacjami.

Ale pomalu widze, ze moje rozumienie katolicyzmu pokrywa sie z nauczaniem naszego papieza, a coraz rzadziej z tym, co glosza polscy katolicy. Smutne dla mnie.

Droga maju,

czy mam rozumieć, że państwo stoi tylem do Obywatela, bo zwiększyło urlop macierzyński i wprowadziło tacierzyński, że ułatwiło zakładanie żłobków, że wprowadziło ulgę podatkową dla dzieci, że studenci za wybór określonego kierunku studiów dostają przez rok stypendia w wysokości 1000 zł, że wprowadzono ułatwienia administracyjne dla przedsiębiorców, że wprowadzono becikowe, że prawie w każdej gminie mamy boisko "Orlik", że skomputeryzowano większośc szkół, itd. itd.

Oczywiście, że wiele rzeczy należy jeszcze zrobić i poprawić, ale twierdzić, że państwo stoi tyłem do obywatela, to trzeba być ślepym.
pozdrawiam,

ps
a śmieszne, to są właśnie twoje uwagi do Kaela, że nie wie o czym pisze, bo nie mieszka w Polsce.

@piotrp

> że wprowadzono becikowe

Becikowe wprowadziło LPR i chwała mu za to. Natomiast PO i SLD prowadziło wtedy histeryczną kampanię przeciw. Jeśli chodzi o rządy PO, to próbowano ograniczyć dostęp do becikowego poprzez idiotyczne wymagania natury biurokratycznej w rodzaju obowiązkowych wizyt u lekarza po pieczątkę.

Dla całości obrazu trzeba powiedzieć ile
PO i PSL zepsuły, a będzie to bardzo długa lista rozpoczynająca się od zniszczenia stoczni.

do A,

jak się pisze z uprzedzeniem , to nie czyta się ze zrozumieniem.

Ja nie napisałem, że PO wprowadziło becikowe, tylko, że rząd. Teraz za sprawą właśnie PO, to becikowe będzie dla rodzin wielodzietnych wyższe.

Co do stoczni, to zniszczyła się głównie sama przez złe zarządzanie i nie za rządów PO i PSL. Sklerozę można leczyć.
pozdrawiam,

do A,

ja nie napisałem, że PO wprowadziła becikowe. Napisałem, że Państwo, więc czytaj ze zrozumieniem.

Co do koalicji PO-PSL, to widać gołym okiem, że modernizacja Państwa idzie ciągle w dobrym kierunku, choć błędy się zdarzają. Ale nie popełnia ich ten co nic nie robi.
pozdrawiam,

M.R.,
choc nie jestem zwolenniczka monarchii to zgadzam sie w calosci z twoimi komentarzami. Faktycznie demokracja doskonala to utopia bo po prostu w kazdym narodzie znajda sie zdrajcy, akurat w naszej historii dalszej i blizszej wiele razy to przerabialismy. Mysle ze lemingi to tez wytwor demokracji, sa w kazdym demokratycznym panstwie, wystarczy dostarczac im rozrywki i dac kredyty (niekoniecznie o niskim oprocentwoaniu jak sie okazuje) i bedzie spokoj.

O trafnosci twoich rozmyslan i wyciaganych wnioskow na temat obecnej sytuacji w Polsce i na tym forum swiadczy komentarz piotrap do ciebie powyzej:
"Być może nie ma u ciebie lekarza rodzinnego, ale jakaś chyba służba zdrowia funkcjonuje ?
życząc zdrowia oraz darów Ducha Świętego, pozostaję z pozdrowieniami"

wyrafinowany cynizm tej wypowiedzi bez absolutnie zadnego merytorycznego odnosnika do tresci twojego komentarza swiadczy po raz kolejny,ze jego autorowi nie zalezy na dyskusji lecz bardziej na ponizeniu "przeciwnika" i nawet odeslaniu go do przyslowiowych Tworek. Wsadzanie niewygodnych i "niebezpiecznych" ideologicznie osob do kaftanow bezpieczenstwa ma swoja (nie)chlubna tradycje ktora jak widac ma swoich kontynuatorow nawet tutaj.


Zreszta jest to zgodne z tym co reprezentuja przedstawiciele tej grupy ludzi bedacej (niestety) przy wladzy
"Jadwiga Gosiewska dla pomniksmolensk.pl - Tusk powiedział, że zatrudni najlepszych prawników żeby nauczyć Gosiewską respektu"

http://www.pomniksmolensk.pl/news.php?readmore=2124

Propagandy naszego fajnego kraju z fajnym rzadem jaka tu czytam w wydaniu piotrap i spolki nie powstydzilby sie nawet wczesny Hlasko. Tylko ze on na szczescie nie zaczadzil sie kompletnie propagana wczesnego PRL i zaczal uzywac rozumu, za co zostal niestety (oczywiscie) ukarany.


aha, chcialam kliknac plusik ale przy obydwoch komentarzach ta funkcja jest zablokowana. ciekawe dlaczego...to do redacji

pozdrawiam i zycze jak najmniej wizyt u lekarzy

Pani maju, ja bym stąd najchętniej wybył, bo zapewniam, że unikałem jak ognia takich dyskusji o niczym, ale niestety nie można brać na poważnie deklaracji takich osób jak piotrp, że kończy swoje występy. Kończy w jednym wątku, bo mu nie wyszło, to zacznie w innym, licząc, ze tam pokaże co potrafi. Za to im płacą. Szczerze, to uważałem zawsze, że należy ignorować takich cyników bez hamulców, bo oni się impregnowali na prawdę, o ogłupianie im tylko chodzi i rżnięcie głupa, gdy ich kto przygwoździ. Ale mamy to co mamy wyjątkowo bezczelny tupet - skoro nikt nie reaguje, to czują się całkowicie bezkarni. Nie szkodzi, niech sobie piszą co chcą, raz że to wystarczy by ich ośmieszyć, jak te brednie o scenariuszu nie wiadomo jakim w 1989 r., kiedy już od dawna wiadomo, że tak jak i zamach na Papieża, tak i pierestrojkę wymyślił Andropow. Śmiać mi się chce, jak sobie pomyślę, o zamachu jaki piotrp do spółki z np. Michnikiem mogli planować. Uwaga, lotnik, kryj się Jaruzelski, Kiszczak i kto tam jeszcze na celowniku. To jak w tym kawale z bacą, który ocalił życie Leninowi. Siedzi Baca w Poroninie - patrzy Lenin idzie. I mógł, go ciupaszką, ale żal mu się zrobiło i tak uratował życie Leninowi. No to niech sobie zaczynają ile chcą wątków pisząc w kółko to samo. Choćbym miał też wklejać stale te same odpowiedzi, będę to robił, aż im się znudzi. Bo kiedyś wreszcie doznają iluminacji i spłynie na nich ta łaska, że jak nie oni, to ich mocodawcy zobaczą odwrotne do zamierzonych skutki swoich ataków. Mają swoje fora, mają swoje gazety, ale oni wola w cudzą szkodę. Katolików można na wszystkie sposoby, bez konsekwencji, w poczuciu całkowitej bezkarności. A już szczytem wszystkiego jest powoływanie się na encykliki, jak Fides et ratio przy ewidentnym zaprzeczaniu jej podstawowym założeniom. Tak się składa, że z papieskich encyklik miałem egzamin, a moi interlokutorzy z pewnością nie, więc choć mi się po prostu nie chce, bo to aż żal tak tłuc leżącego, to chyba jednak przyłożę, no bo skoro aż tak się proszą? Przynajmniej będzie o konkretach i na własne życzenie, dostaną tam gdzie im się należy. Ale to już nie dzisiaj. Dzisiaj idę spać, niezależnie od tego, czy panowie z Wybiórczej w nadgodzinach, czy bez. Swoją drogą to jest nie lada tupet wycierać sobie gębę Papieżem naigrawając się z jego nauczania. I choć z nich żadni katolicy, to warto przypomnieć, że encykliki mają status oficjalnego nauczania Kościoła. A ktoś kto je neguje, zaciąga na siebie ekskomunikę.

Droga Maju,

merytorycznie o tamtych czasach, jak i o tym co się dzieje od 20 lat w Polsce, to ja się wypowiadam na tym portalu od 2 lat.

Także w polemice z M.R. dałem temu wyraz. Jego niektóre rozmyślania i wyciągane wnioski, są tak absurdalne, a także z premedytacją ubliżające innym, jak np. posądzanie Kaela, czy mnie o zarobkowe i na zamówienie pisanie na tym portalu, że to nie może pisać normalny człowiek, który nadto twierdzi, że służy Ewangelii.

Zatem z tą trafnością owych rozmyślań i wniosków M.R., to się zbytnio nie spiesz, zwłaszcza jak nie masz wiedzy na ten temat. Ale to okazja, aby sie trochę poduczyć z historii najnowszej.

Co do demokracji, to jak ci się nie podoba ta w naszym kraju, to zawsze można sobie poszukać inną demokrację. Chyba, że zamiast biadolić, podwiniesz rękawy i zaczniesz naprawiać świat, który cię otacza.
pozdrawiam,

Człowiek używający rozumu, patrzy na program partii i jacy ludzie tworzą ją tworzą.
Człowiek pragnący dobra swojego i współobywateli wybiera partię, która ma program zbudowany na sprawiedliwości, a partię tworzą ludzie, którzy swoim życiem dowiedli, że są ludźmi sprawiedliwymi.

Na pierwszy rzut oka zgoda, ale jednak to co proponujesz to utopia, bo nawet najlepszy pogram można później tak "powykoślawiać", że zostaje z niego tylko karykatura tego co się obiecywało w wyborach. Mówi się w tedy o kompromisie...
Patrz chociażby sprawa wyjścia Marka Jurka z PiS.
Od dawna stwierdzam, że nie ma na kogo głosować, a wybory odbywają się na zasadzie selekcji negatywnej.

Nie zwróciłeś uwagi że napisałem "i jacy ludzie ją tworzą".
Jeżeli wierzysz oszustom, to jest tak jak piszesz.

Trzeba mówić o przyczynach i sprawcach wysokich rachunków. A są to w kolejności: serwilistyczna polityka obecnego rządu, PO i PSL jako partie rządzące oraz właśnie lemingi, czyli ci, co nam swoimi głosami taki los zgotowali.

Jesteś w ogromnym błędzie!
Żaden Polak od Rusa łapówki nie dostanie! To byłoby dla Rusa bardzo poniżające.
Rusy Polakom wydawają jednie rozkazy, a jak nie wykonają, to do piachu, pardon, miałem powiedzieć błota.

Tu masz przykład:
http://niezalezna.pl/30982-sowieckie-klamstwo

nie szukaja pracy na lewo bo nie musza. Jesli w Polsce zarobek bylby godny i zapewnial przetrwanie, to nie byloby kombinacji, ktorych sama absolutnie nie pochwalam, ale rozumiem ludzi ktorzy jest stosuja. Walka o przetrwanie, swoje i rodziny ot co.
Nieporozumieniem i niezrozumieniem tematu jest porownywanie Polski do Niemiec.

Czemu nieporozumienie? Przecież zarówno u nas jak i u nas system gospodarczy to kapitalizm. Niemcy mają jedną przewagę - ustrój federalny - u nas to niemożliwy, gdyż u nas każda próba autonomizacji regionów (mówie o autonomizacji regionów w całym państwie, a nie pojedynczego, jak chce RAŚ) kończy się oskarżeniami o naruszanie integralności Rzeczpospolitej.

W Polsce zarobek byłby godny, gdyby poprzedni rządzący - czyli zarówno PiS jak i koalicja SLD-UP mieli na tyle "jaj", żeby odwazyć się wejść do strefy euro, kiedy mieliśmy do tego okazję. Tak się nie stało, ale wszystkie rozliczenia z zagranicą - zarówno na poziomie państwowym jak i prywatnych przedsiębiorstw, odbywają się w euro. Nie ma co się zatem dziwić, że ceny u nas są jakie są - i tak mamy ceny najniższe w Europie, a niestety - w erze globalnych transakcji nie mozna w całości uzależniać cen od lokalnych warunków płacowych. Co jest przykre - w dobie kryzysu, przez najbliższe lata nie mamy szans na dołączenie do eurostrefy, a złotówka będzie "obrywała" każdym zawirowaniem na światowych giełdach.

Poza tym nie do końca się zrozumieliśmy. 2 lata temu, jadąc tramwajem, słuchałem głośnej rozmowy między dwoma mężczyznami w wieku ok. 40 lat. Opowiadali sobie, jak to kombinują, jak to "zatrudniają się" u znajomych, żeby móc miec zasiłek na kolejny rok. Zdrowi, pachnący dobrymi perfumami, dobrze ubrani ludzie.
Potrzeba reformy systemu socjalnego. Skoro już mamy hybryde, to państwo powinno lepiej kontrolować tych, co pobierają zasiłki i zapomogi. Jest masa biednych dzielnic, gdzie wszyscy otrzymują zasiłki na życie swoje i dzieci, ale zamiast rzeczywiście karmić rodzinę, wolą przepić ze znajomymi. W bytomskim Karbiu powstało osiedle dla rzekomo najbiedniejszych - w miesiąc po zamieszkaniu, ów socjalny hotel obrósł antenami satelitarnymi, zaś pod owym domem przewijają się non stop taksówki. Tutaj są topione pieniądze. Czas nauczyć Polaków szacunku do instytucji Państwa, a nie narzekania i okradania każdego, kto uczciwie płaci i traci na takich darmozjadach.