Łk 11,1-4

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów».

A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».

Naucz nas modlić się… Łk 11,1b

Ta modlitwa jest nie do zastąpienia żadną inną. Jest nie do przewyższenia w swojej głębi i prostocie. Jest „wyjęta” z wnętrza Trójcy, jest ona bowiem echem rozmowy, jaka toczy się odwiecznie między Synem i Ojcem. Jest to – jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego – „modlitwa jedyna”.

Panie, naucz nas modlić się tak właśnie, naucz modlić się nią.

Ojcze, przebacz grzechy, daj chleba, nie nasze, lecz Twoje niech przyjdzie królestwo.

Po Tobie spodziewamy się tego wszystkiego. Przebaczenia, chleba, królestwa.

Nie po sobie, ale po Tobie, Ojcze.