Na przełomie XX i XXI wieku w bogatych krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej panowało powszechne przekonanie, że układ sił na świecie został ustalony, a zaawansowany technologicznie Zachód zawsze będzie mógł korzystać z niskich kosztów pracy i surowców dostępnych w biedniejszych państwach, takich jak Chiny. Nikt nie zauważył jednak, że nie wszyscy byli takim porządkiem usatysfakcjonowani, a Chiny – największa „montownia” świata – postanowiły swoją rolę w tej globalnej układance zmienić. Chińczycy uczyli się technologii, jakie do nich trafiały, poznawali linie produkcyjne, zdobywali kontrolę nad znaczną częścią wydobycia i przetwórstwa kluczowych pierwiastków. I z biednego, rolniczego państwa Chiny przeobraziły się w przemysłowego i technologicznego giganta.