Carmine De Palma – nowy błogosławiony na miarę Dilexi te

Jego beatyfikacja, w przeddzień Światowego Dnia Ubogich, przypomina, że świętość nie jest przywilejem nielicznych, ale powołaniem dla wszystkich; że konkretna miłość do bliźniego nie potrzebuje rozgłosu, lecz ewangelicznej konsekwencji.

Bezgraniczne zaufanie do ojcostwa Boga

Carmine De Palma urodził się 27 stycznia 1876 r. w Bari. Trzeci z pięciorga dzieci, w wieku pięciu lat został sierotą. W 1886 r. wstąpił do seminarium duchownego. 17 grudnia 1898 r. w Neapolu został wyświęcony na kapłana. Intensywna modlitwa, codzienna Msza św. i adoracja Najświętszego Sakramentu oraz wielkie nabożeństwo do Matki Bożej karmiły jego wiarę i rozbudzały gotowość do posłuszeństwa Bogu.

Bohater konfesjonału

Mawiał: „Mam tylko jedno pragnienie – zawsze pełnić wolę Bożą; dlatego dziękujmy Mu w każdej chwili z żywą wiarą, ochoczo przyjmując to, co jest Mu miłe”. Źródłem nadziei ks. Carmine, którą zarażał innych – pocieszając i dodając otuchy tym, którzy przeżywali trudności – było bezgraniczne zaufanie do ojcostwa Boga, przez którego czuł się nieskończenie kochany. W heroiczny sposób praktykował miłość bliźniego: hojnie pomagał ubogim i bez reszty poświęcał się posłudze spowiednika i kierownika duchowego, zaskarbiając sobie miano „bohatera konfesjonału”. Zmarł 24 sierpnia 1961 r. w Bari z powodu niewydolności serca.

Jego proces beatyfikacyjny został otwarty w 2001 roku w Archidiecezji Bari-Bitonto. Papież Franciszek uznał heroiczność jego cnót 5 maja 2020 r., a 28 marca 2025 zatwierdził cud, który otworzył drogę do beatyfikacji. Sobotniej uroczystości przewodniczyć będzie ks. kard. Marcello Semeraro, Prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych.

Dilexi te: Kościół ubogi dla ubogich

W adhortacji apostolskiej Dilexi te, podpisanej 4 października br., papież Leon XIV przypomina nauczanie Soboru Watykańskiego II, który stwierdził, że Kościół „w ubogich i cierpiących odnajduje wizerunek swego ubogiego i cierpiącego Zbawiciela” i podejmuje pragnienie Kościoła ubogiego dla ubogich, wyrażone przez swojego Poprzednika już na początku pontyfikatu. Pisze Ojciec Święty: „Dla nas, chrześcijan, kwestia ubogich prowadzi z powrotem do sedna naszej wiary” i zwraca uwagę, że „Ewangelia jest głoszona właściwie tylko wtedy, gdy skłania do dotknięcia ciała ostatnich”.

Ubodzy w centrum Kościoła

„Ubodzy nie są dla Kościoła kwestią poboczną, odwracającą uwagę, ale najbardziej umiłowanymi braćmi i siostrami” – przypomina papież w Orędziu na IX Światowy Dzień Ubogich. W tym samym duchu, w 1899 r. – w obliczu nagonki przeciwko ubogim rozpętanej przez władze miasta Mesyny na Sycylii – pisał św. Hannibal Maria Di Francia, bliski przyjaciel ks. Carmine De Palma, w swoim liście zatytułowanym „Polowanie na ubogich”. List był skierowany do dyrektorów mesyńskich gazet: „Biedni, nieszczęśliwi ubodzy nie są w stanie sami znaleźć sprawiedliwość; nie mają prawników, którzy by ich bronili, nie mają gazet, które by opisywały ich problemy i starały się o nich; są dziś wyrzutkami społeczeństwa i nie uznaje się ich nawet za godnych życia!” I dodawał: „Jeśli ubóstwo jest przestępstwem, jeśli biedny jest tym samym, co przestępca, to dlaczego Ten, który przyszedł na świat, aby nauczyć nas, byśmy kochali się wzajemnie jak bracia, sam zechciał stać się ubogim i chronić biednych, a to, co czyni się opuszczonym, nazywa On uczynionym samemu sobie?”

IX Światowy Dzien Ubogich oraz beatyfikacja i przykład życia ks. Carmine De Palma przypominają, że w czasach, gdy świat zdaje się tracić poczucie solidarności i współczucia, Kościół powołany jest do tego, by być widzialnym znakiem tej miłości, która nie wyklucza nikogo, ale pochyla się nad ranami ludzkości, rozpoznając obecność Chrystusa w najuboższych i najsłabszych.