Mówiła: „Wszystko, co moje, jest polskie”. A było tego sporo. Rodzina Lanckorońskich posiadała bowiem ogromny majątek gromadzony przez kilka pokoleń. Pani Karolina ryzykowała dla ojczyzny życie, służyła jej talentem, pracą i niespożytą energią. W czasie pierwszej wojny światowej osobiście opatrywała rannych, w czasie pokoju wykładała historię sztuki, ale także fundowała szpitale i ochronki. Po wybuchu drugiej wojny została zaprzysiężona przez AK i niosła pomoc więzionym, w końcu została aresztowana i trafiła do Ravensbrück. Po wojnie pomagała emigrantom i wysyłała do kraju paczki, a gdy nadeszła trzecia Niepodległa, przekazała na Wawel i do Zamku Królewskiego w Warszawie jedną z najwspanialszych w Europie kolekcji dzieł sztuki. Urodziła się w XIX wieku, zmarła w XXI. Przeżyła 104 lata, ale jak! „Jedyna”, taki tytuł nosi pierwsza, wydana blisko ćwierć wieku po jej śmierci biografia Karoliny Lanckorońskiej, napisana przez Marcina Wilka.