W judaizmie okresu drugiej świątyni, a także w pierwszych wiekach chrześcijaństwa krążyło wiele pism. Jedne, uznane za natchnione, włączono do kanonu. Inne, zwane apokryfami, odrzucono. Jak wyglądał ten proces?
Kanon to lista ksiąg uznanych za natchnione. Kościół wierzy, że pochodzą od Boga, zawierają Jego autentyczne słowo oraz stanowią normę wiary i moralności. Samo słowo „kanon” wywodzi się z języków semickich, w których pierwotnie oznaczało pręt, laskę mierniczą lub trzcinę. W języku greckim otrzymało nowe, metaforyczne znaczenia. Kanonem określano regułę, normę czy miarę. Takie znaczenie było podstawowe w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Kanon był nie tylko zbiorem pism, ale i spisaną regułą wiary zawierającą podstawowe prawdy, które domagają się uznania i jednomyślnego przyjęcia w całym Kościele. Do ksiąg biblijnych, które dziś znamy jako Stary Testament, po raz pierwszy słowo „kanon” zastosował żydowski filozof Filon z Aleksandrii około 40 roku po Chr.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
już od 14,90 zł