Czy to możliwe, że cmentarze fruwają? Czarne motyle na cmentarzu w Yorktown w marcowe 30-stopniowe południe modlą się złożonymi skrzydłami, a potem unoszą w niebo. Ślązacy, którzy tutaj zasnęli snem wiecznym, 200 lat temu kupowali kolorowe szkło na witraże do miejscowego kościoła Świętego Krzyża, żeby pod stopami przedstawionych na nich świętych zostawić swoje śląskie imiona i nazwiska. „Jezus Nasmierc Krzyżowa Ozadzony” – takie zdania zapisane fonetycznie, z błędami, świadczą, że nie byli kształceni w szkołach, ale przez życie, bo wiedzieli, że warto zainwestować w utrwalenie swojej historii w miejscu świętym. Napisy brzmią trochę po polsku, a trochę po śląsku. Bo jak przypominają odnoszące się do wielu z ich fundatorów słowa wyryte na pomniku ks. Leopolda Moczygemby, sprawcy tej śląskiej emigracji, wznoszącym się przed kościołem Niepokalanego Poczęcia NMP w Pannie Marii: „Jako Ślązak mam więcej polskiego uczucia jak wysłowienia”.